logo

Bestiariusz | Mityczne księgi |Mityczne miejsca | Inne

UWAGA! WPISY MOGĄ ZAWIERAĆ OPISY FABUŁ!

  • Akeley, Henry Wentworth – badacz folkloru stanu Vermont, jego rodzina mieszkała od sześciu pokoleń w starej rezydencji na odludziu, na południe od Townshend Village, na zboczu Mrocznej Góry. Jego żona nie żyje, ma syna, George’a Goodenougha Akeleya, który mieszka w San Diego w Kalifornii. Koresponduje z ALBERTEM N. WILMARTHEM na temat dziwnych ciał niesionych przez powodzie w Vermoncie w 1927 roku, wyjawiając, co naprawdę oznaczają: że to potworne grzyby z YUGGOTH, które nieprzerwanie krążą wokół jego domu. W miarę jak korespondencja się rozwija, jest coraz bardziej gnębiony przez MI-GO: stwory zostawiają swoje ślady coraz bliżej drzwi wejściowych, ich ludzcy szpiedzy strzelają do domu, zabijają kupowane przez Akeleya psy obronne, przecinają linie telefoniczne, przechwytują korespondencję, w tym wysłany do ARKHAM do WILMARTHA czarny kamień z YUGGOTH z zatartymi hieroglifami. Ostatecznie, we wrześniu 1928 roku, najprawdopodobniej siłą separują mózg Akeleya z zamiarem wysłania go na inną planetę. Występuje: Szepczący w ciemności.
  • Alhazred, Abdul – VIII-wieczny, arabski poeta z Sanaá w Jemenie, osławiony autor księgi Al Azif, znanego w późniejszym greckim tłumaczeniu jako NECRONOMICON, a tym samym nieśmiertelnego dystychu o tym, co „spoczywa wiekami”. Wiele mówi się o jego obłędzie. Podróżował po krajach arabskich, zgłębiając prastare tajemnice skrywane w ruinach m.in. Babilonu, Memfis, IREM. W ostatnich latach życia mieszkał w Damaszku, gdzie pisał mroczne dzieło życia. Według średniowiecznych kronikarzy zginął w 738 roku w biały dzień, na oczach licznych świadków, zjedzony przez latającego potwora. Występuje: Bezimienne miasto, Historia Necronomiconu, Ostatnia próba, Zgroza w Dunwich, Szepczący w ciemności, W górach szaleństwa, Sny w Domu Wiedźmy, Z bezmiaru eonów, Poprzez bramy srebrnego klucza, Coś na progu, Cień spoza czasu.
  • Allen, Zadok – urodzony w 1831 roku, należy do „normalnych” mieszkańców INNSMOUTH. Ma słabość do whisky, za łyk tego trunku zrobi wszystko. Ułomność ta sprowadza na niego zgubę w 1927 roku, kiedy za kwartę alkoholu wyjawia przyjezdnemu, ROBERTOWI OLMSTEADOWI, wszystkie tajemnice miasta i Marshów. Za karę zostaje złożony w ofierze przez EZOTERYCZNY ZAKON DAGONA. Występuje: Widmo nad Innsmouth.
  • Angell, George Gammell – profesor języków semickich na Uniwersytecie Browna, autorytet w dziedzinie starożytnych inskrypcji. Wuj drugiego stopnia (brat dziadka lub babci) FRANCISA WAYLANDA THURSTONA, narratora Zewu Cthulhu. Zbiera materiały na temat kultu CTHULHU, m.in. kontaktuje się z artystą WILCOXEM, który we śnie rzeźbi podobiznę CTHULHU, dowiaduje się też na temat rozbicia komórki kultu przez inspektora LEGRASSE’A. Ginie w tajemniczych okolicznościach pod koniec 1926 roku, wracając z promu do Newport, pchnięty na nabrzeżu przez wyglądającego podejrzanie czarnoskórego marynarza. Występuje: Zew Cthulhu.
  • Armitage, Henry – uczony pracujący na UNIWERSYTECIE MISKATONIC. Uzyskał magisterium z nauk humanistycznych na Miskatonic oraz doktoraty z filozofii w Princeton i literatury na Uniwersytecie Johna Hopkinsa. W 1928 roku miał 73 lata. To on przyjmował odwiedziny WILBURA WHATELEYA w bibliotece uniwersytetu, gdy ten wypytywał o NECRONOMICON. Podglądał, które ustępy interesują Whateleya, dzięki czemu zorientował się, jakie zagrożenie wisi nad ludzkością. Po śmierci Wilbura złamał szyfr, w jakim zapisany był jego dziennik i w porozumieniu z naukowcami, prof. Warrenem Rice’em oraz dr. Francisem Morganem, udał się do DUNWICH, aby za pomocą zaklęć odesłać „zgrozę w Dunwich” w otchłań kosmosu. Występuje: Zgroza w Dunwich.
  • Atal – syn karczmarza z miasta ULTHAR. Został kapłanem STARSZYCH oraz uczniem BARZAIA MĄDREGO, z którym wspiął się na górę HATHEG-KLA. Ponieważ lękał się WIELKICH, BARZAI wyprzedził go podczas wspinaczki na szczyt. Tylko to uratowało go przed zgubą. Gdy Atal był starszy i został patriarchą świątyni w ULTHARZE, napotkał RANDOLPHA CARTERA na jego drodze do KADATH. Próbował mu wyperswadować wspinaczkę na wierchy zamieszkałe przez WIELKICH, na próżno. CARTER upił go winem i uzyskał od niego informację, że na NGRANEK wyrzeźbiono oblicze WIELKICH. Występuje: Koty Ultharu, Inni bogowie, Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Athib – kapitan statku, na którym KURANES po raz pierwszy popłynął ku podniebnemu miastu SERANNIAN. Występuje: Celephaïs.
  • Athok – szewc w mieście TELOTH, u którego miał praktykować przymuszony do tego IRANON. Występuje: Wędrówka Iranona.
  • Barzai Mądry – stary kapłan z miasta ULTHAR, który posiadł wielką wiedzę (opartą głównie na RĘKOPISACH PNAKOTYCZNYCH oraz SIEDMIU TAJEMNYCH KSIĘGACH HSAN) o bogach i pragnął zobaczyć, jak ci bawią się na górze HATHEG-KLA. Wierzył, że jego wiedza i pozycja go uchronią, lecz gdy wspiął się na wierch wraz z uczniem ATALEM, napotkał bezlitosnych INNYCH BOGÓW i został wciągnięty w przestworza. Występuje: Inni bogowie, Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Bran – imię z celtyckich legend, lecz kontekście twórczości Lovecrafta jest to z pewnością nawiązanie do Brana Maka Morna, ostatniego króla Piktów z opowiadań Roberta E. Howarda. Występuje: Szepczący w ciemności.
  • Blake, Robert Harrison – malarz i pisarz z Milwaukee. Postać oparta na osobie Roberta Blocha. Lovecraft za poduszczeniem postanowił go uśmiercić w w opowiadaniu Nawiedziciel Mroku w rewanżu za swoją „własną” śmierć w utworze Blocha pt. The Shambler from the Stars. Blake przyjeżdża do Providence zimą 1934 roku, poszukując inspiracji do tworzenia. Pisze tam swoje najlepsze opowiadania – Podziemnego ryjca, Schody w krypcie, Shaggai, W dolinie Pnath oraz Biesiadnika z gwiazd. Nęcony widokiem z okna na zachodzie, przez które widzi tajemniczy kościół na Federal Hill, postanawia zbadać budowlę. W wieży odkrywa przedziwny przedmiot – LŚNIĄCY TRAPEZOEDR, który wzywa awatara NYARLATHOTEPA – Nawiedziciela Mroku. Blake próbuje się oprzeć hipnotycznemu wpływowi, jaki przejawia istota. Któregoś razu, gdy w całym mieście podczas burzy gaśnie światło – które odstrasza demona – Blake umiera z przerażenia na widok Nawiedziciela w wynajmowanym mieszkaniu przy College Hill. Występuje: Nawiedziciel Mroku.
  • Blesus, Tytus Semproniusz – „Rzymianin, skarbnik państwowy w czasach Sulli” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 683). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Buo – Arcystarożytny. Jeden z MIESZKAŃCÓW YADDITH, z którym rozmawiał RANDOLPH CARTER pod postacią Zkauby. Występuje: Poprzez bramy srebrnego klucza.
  • Carter, Randolph – najważniejsza postać w twórczości Lovecrafta, stanowiąca swoiste alter-ego pisarza. Badacz rzeczy niesamowitych, marzyciel, antykwariusz. Urodził się około 1874 roku. Mieszkał w Bostonie, choć jego rodzina pochodziła z okolic ARKHAM. Wśród przodków miał nieznanego z imienia krzyżowca, jak również sir Randolpha Cartera, który w czasach elżbietańskich studiował magię, a także Edmunda Cartera, który uciekł z Salem przed egzekucjami czarowników i czarownic. Carter w wieku dziewięciu lat przeszedł dziwną przemianę, po której zyskał dar proroczy, a także niezwykłą wrażliwość. Służył we francuskiej Legii Cudzoziemskiej w czasie I wojny światowej, został w niej poważnie raniony w 1916 roku. Był pisarzem, wiadomo m.in o opowiadaniu The Attic Window wydanym w 1922 roku. Był obecny przy tajemniczym zniknięciu HARLEYA WARRENA na jednym z cmentarzy południa Stanów Zjednoczonych, gdy ten chciał potwierdzić nierozkładalność pewnych zwłok (Zeznanie Randolpha Cartera). Wraz z Joelem Mantonem spędził pewne popołudnie na XVII-wiecznym cmentarzu w ARKHAM, gdzie został napadnięty przez „nienazwane” monstrum (Nienazwane [nie do końca jednak jest pewne, czy o tego Cartera chodzi w tym tekście, gdyż nie pada jego imię]). Carter był jednym z największych śniących w ludzkiej historii. W wieku 30 lat utracił jednak zdolność do podróży przez bajeczne krainy marzeń sennych i aby ją odzyskać, powrócił do krainy dzieciństwa, gdzie odnalazł SREBRNY KLUCZ do bramy snów. Brama ta znajdowała się wśród wzgórz na północ od ARKHAM. Zniknął w niej 7 października 1928 roku (Srebrny klucz). Nim jednak utracił zdolność śnienia i musiał ją odzyskiwać, przeżył najbardziej epicką z przygód, jakie opisał Lovecraft (Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka). Celem tej wędrówki było miasto zachodzącego słońca, które ujrzał w snach. Zamierzał wypytać BOGÓW ZIEMSKICH o to, jak się tam dostać – a ci jak wiadomo przebywali na KADATH. Carter zszedł zatem po Siedemdziesięciu Stopniach Lekkiego Snu i dalej, przez BRAMĘ GŁĘBSZEGO SNU, aż do ZACZAROWANEGO LASU, gdzie spotkał ZUGÓW. Nie uzyskawszy od nich koniecznych wskazówek, udał się do ULTHARU. Tam rozmawiał z ATALEM i zamiast usłuchać jego przestróg przed WIELKIMI, upił go winem i dowiedział się, że na szczycie NGRANEK jest wyrzeźbiona twarz bogów, która pomoże mu zidentyfikować te istoty. Z karawaną dociera do DYLATH-LEEN, a tam spotyka MIESZKAŃCÓW LENG, agentów NYARLATHOTEPA. Ci go usypiają i zabierają na ciemną stronę KSIĘŻYCA, gdzie ma zostać oddany NYARLATOTHEPOWI przez KSIĘŻYCOWE BESTIE. Z opresji ratują go ziemskie koty, w podzięce za wcześniejszą pomoc. Dociera na wyspę ORIAB, wynajmuje zebrę i wspina się na górę NGRANEK. Niestety u samego szczytu porywa go strzegąca tego miejsca NOCNA ZMORA i ciska w pełną kości DOLINĘ PNATH u podnóża THOK. Kości należą do istot pożartych przez GHULE, lecz Carter jest zaprzyjaźniony z tymi stworami. Pomagają mu wydostać się z rozpadliny. Marzyciel spotyka wśród ghuli swojego znajomego, malarza RICHARDA UPTONA PICKMANA, który stał się jednym z trupożerców. Wraz z trójką tych psich stworów Carter udaje się do miasta GUGÓW, skąd wydostaje się na powierzchnię. Dociera do miasta THRAN, skąd wypływa do CELEPHAΪS. Dowiaduje się, że jego przyjaciel KURANES przebywa w rezydencji na wschód od miasta, a gdy do niego dociera, słyszy tylko prośbę, by dał sobie spokój z poszukiwaniami, gdyż spełnienie marzeń i odnalezienie cudownego miasta będzie dla niego kresem wspaniałości i szybko się nim znudzi, tak jak on znudził się CELEPHAΪS. Carter wyruszył do INGANOK na statku, którego załoga miała rysy twarzy ze szczytu NGRANEK. To napełniło go nadzieją, a dotarłszy do miasta, ruszył na jaku na północ, w stronę kamieniołomu, który według podań należał do WIELKICH. Tam zorientował się, że ktoś go ściga. Kiedy drogę odcięły mu SHANTAKI, okazało się, że goniącym jest SKOŚNOOKI KUPIEC napotkany w DYLATH-LEEN. Porywa on Cartera na shantaku i doprowadza do prastarego monastyru na płaskowyżu LENG. Tam marzyciel staje przed obliczem KAPŁANA W ŻÓŁTEJ, JEDWABNEJ MASCE, lecz strąca szybko SKOŚNOOKIEGO KUPCA w przepaść i ucieka w labirynt monastyru. Ostatecznie wpada po ciemku w szczelinę i traci przytomność, by obudzić się w ruinach miasta o nazwie SARKOMANDA. Wydostaje się z nich, ratuje GHULE z rąk KSIĘŻYCOWYCH BESTII i na skrzydłach NOCNYCH ZMÓR dociera do upragnionego KADATH. Nie spotyka tam jednak WIELKICH, a samego NYARLATHOTEPA, który uświadamia mu, że tak upragnione miasto zachodzącego słońca to wspomnienia Bostonu z jego dzieciństwa. Istota próbuje podstępem zgładzić marzyciela, ale wszelkie plany udaremnia NODENS oraz S’GNAC. Cała ta epicka wyprawa opisana jest w powieści Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka. Carter był znajomym doktora WILLETTA (Przypadek Charlesa Dextera Warda). Jako Swami Chandraputra był obecny w przebraniu Hindusa w turbanie i z brodą na sesji podziału swojego majątku w domu przyjaciela, DE MARIGNY’EGO. Opowiedział na niej o tym, co mu się przydarzyło po wejściu do WĘŻOWEJ NORY (mówiąc oczywiście w trzeciej osobie, gdyż ukrywał swoją tożsamość). W Wężowej Norze otworzył Pierwszą Bramę za pomocą SREBRNEGO KLUCZA, nie zrażając się przed STAROŻYTNYMI, i przebył Bramę Ostateczną. Tam napotkał YOG-SOTHOTHA, który pomógł mu zrozumieć, że tak naprawdę czas nie istnieje, a każdy byt – wszyscy jego przodkowie i potomkowie – są tak naprawdę jedną archetypową istotą. W ten sposób wcielił się w Zkaubę – czarownika z planety YADDITH, którego czary utrzymywały w ryzach niebezpieczne BHOLE i którym był w dawnych czasach. Gdy dotarł z powrotem na Ziemię w robaczej powłoce, próbował rozszyfrować rękopis, dzięki któremu wróciłby do ludzkiej postaci, lecz nie zdążył do czasu sesji rozstrzygającej kto otrzyma spadek po nim. Przebrany za Chandraputrę, próbował dowieść krewnemu Aspinwallowi, że Carter żyje, co w rezultacie skończyło się ujawnieniem jego robaczej natury i śmiercią Aspinwalla z szoku. Ostatecznie Carter zniknął w ZEGARZE W KSZTAŁCIE TRUMNY, będącym zapewne bramą do innych światów (Poprzez bramy srebrnego klucza). Jako Swami Chandraputra pojawił się również w Muzeum Cabota w Bostonie podczas głośnej historii z mumią z MU (Z bezmiaru eonów). Występuje: Zeznanie Randolpha Cartera, Nienazwane, Srebrny klucz, Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka, Przypadek Charlesa Dextera Warda, Poprzez bramy srebrnego klucza, Z bezmiaru eonów (jako Swami Chandraputra).
  • Castro, de – niewiarygodnie stary metys, aresztowany w czasie rozbicia rytualnej orgii kultu CTHULHU przez inspektora LEGRASSE’A i jego policjantów. Odwiedził w czasie swojego życia wiele dziwnych portów i rozmawiał z nieśmiertelnymi przywódcami kultu w górach gdzieś w Chinach. Główny informator nowoorleańskiej policji w sprawie arkanów kultu. Występuje: Zew Cthulhu.
  • Chandraputra, Swami – patrz: Carter, Randolph.
  • Chefnes – „Egipcjanin (…) z czternastej dynastii, który zdradził mi ohydną tajemnicę NYARLATHOTEPA” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 683,685). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Corsi, Bartolomeo – „mnich z dwunastowiecznej Florencji” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 683). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Crom-Ya – „CYMERYJSKI wódz żyjący piętnaście tysięcy lat przed Chrystusem” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 685). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Curwen, Joseph – praprapradziadek CHARLESA DEXTERA WARDA, przedsiębiorca w handlu morskim, filantrop, uczony, alchemik, czarownik. Urodził się 18 lutego (wg kalendarza juliańskiego) 1662 lub 1663 roku w Salem-Village. W wieku piętnastu lat zaciągnął się na okręt i pływał po morzach przez 9 lat. Gdy powrócił, jego zainteresowania już ocierały się o czarną magię. Z Salem uciekł w 1692 roku, w czasie prześladowań związanych z procesami czarownic, bojąc się, że jego chemiczne i alchemiczne eksperymenty zostaną uznane za konszachty z diabłem. Przeniósł się do Providence, gdzie wzniósł rezydencję w Olney Court na Stampers’ Hill, przebudowaną w 1761 roku i stojącą do dziś. W rezydencji pozostawił po sobie liczne dokumenty, dziennik oraz portret nad kominkiem, które odnalazł w 1918 roku jego prapraprawnuk, WARD. W czasie przybycia do Providence Curwen miał około trzydziestu lat, jasne włosy, bliznę nad brwią, czarne znamię na klatce piersiowej, bladą twarz i z biegiem czasu nie starzał się, co wzbudzało w okolicy plotki na jego temat. Curwen nie polepszał swojej reputacji częstymi wizytami na cmentarzach, sprowadzaniem licznych niewolników, którzy znikali w tajemniczych okolicznościach, oraz dziwnymi hałasami dochodzącymi z jego farmy na uboczu miasta, w Pawtuxet. Wiele podróżował, również do Europy oraz krajów Wschodu. Ożenił się z Elizą Tillinghast, córką kapitana jednego z jego okrętów. 7 maja 1765 roku urodziło się jedyne dziecko Curwena, Ann. Chociaż Curwen próbował naprawić swoją reputację w społeczeństwie przeznaczaniem pieniędzy na budynki użyteczności publicznej (biblioteki, kościoły) i wspieraniem różnych przedsięwzięć (wydawanie gazety w Providence), jego ciemne sprawki: sprowadzanie mumii zza mórz, dziwaczne zbiory biblioteczne, znikający niewolnicy itd. sprawiły, że za poduszczeniem byłego narzeczonego żony Curwena, Ezry Weedena, dokonano najazdu na tajemnicze gospodarstwo w Pawtuxet. Ludzie mieszkający najbliżej farmy wspominali o błyskach światła w czasie najazdu, strzałach z muszkietu, nieludzkich i ludzkich rykach, a także okropnym smrodzie i zawodzeniu dziwnych fraz przez nieznany głos. Rajd zakończył się śmiercią ośmiu napastników, a także samego Curwena. Trumnę z ciałem alchemika spalono. Nie była to jednak jego ostateczna śmierć. Joseph Curwen posiadł wiele umiejętności: od wskrzeszania zmarłych i rozmawiania z nimi po utrwalenie duszy w portrecie. Dzięki czarom i urokowi niejako zmusił WARDA do badań nad własnym dziennikiem, a w konsekwencji do wskrzeszenia siebie. Odtąd czarownik ukrywał się pod postacią „Dr. Allena”, napadając na miejscowych i pijąc ich krew. Wkrótce zabił WARDA i zaczął się pod niego podszywać. Na jego nieszczęście przerwa 150 lat od pierwszej śmierci spowodowała, że brzmiał i zachowywał się jakby żył w XVIII wieku. Ten brak adaptacji skazał go na zamknięcie w domu wariatów. Ostatecznie jego plany podstępnego powrotu do żywych i uzyskania nieograniczonej władzy czarnoksięskiej udaremnił doktor WILLETT, który za pomocą zaklęcia odesłał Curwena w niebyt. Występuje: Przypadek Charlesa Dextera Warda.
  • Danforth – wrażliwy student UNIWERSYTETU MISKATONIC, zaznajomiony z mroczną wiedzą zawartą w NECRONOMICONIE, którego jako jeden z niewielu przeczytał od deski do deski. Brał udział w Ekspedycji UNIWERSYTETU MISKATONIC na Antarktydę w latach 1930-1931. Wraz z profesorem DYEREM odbył lot za łańcuch GÓR SZALEŃSTWA, odkrywając miasto STARYCH ISTOT. Podczas ucieczki samolotem DYER przejął stery, Danforth natomiast obejrzał się i ujrzał coś, o czym nie chciał potem nikomu powiedzieć. Przeżył wówczas załamanie nerwowe. Występuje: W górach szaleństwa.
  • Derby, Edward Pickman – poeta, autor zbiorku Azathoth i inne koszmary. „Wchodząc w wiek męski, Edward zachował łudząco chłopięcy wygląd. Miał jasne włosy, błękitne oczy i świeżą cerę dziecka; próbował zapuścić wąs, ale efekt był ledwie widoczny. Głos miał miękki i jasny, a ponieważ wiódł wygodne życie pozbawione wysiłku fizycznego, nie dorobił się brzuszka jak ktoś, kto przedwcześnie wchodzi w wiek średni, lecz zachował młodzieńczą pulchność. Był słusznego wzrostu, a przystojna twarz czyniłaby zeń atrakcyjnego kawalera, gdyby nie nieśmiałość skazująca go na odludne życie wśród książek” (przeł. Maciej Płaza, Coś na progu, w: Przyszła na Sarnath zagłada, s. 464). Już w wieku 19 lat zdobywa tytuł magistra z literatury angielskiej i francuskiej na UNIWERSYTECIE MISKATONIC. Zgłębia tajemną wiedzę. Mąż ASENATH WAITE, która okazała się posiadać umysł swego ojca, czarownika EPHRAIMA WAITE’A. Ten, wykorzystując wrażliwość i słabość umysłową Derby’ego, przy pomocy odpowiednich zaklęć przejmuje na dłuższe chwile tożsamość poety, zamieniając się z nim ciałami, a następnie podróżując w rożne nienazwane miejsca i uczestnicząc w zakazanych obrzędach. Derby w chwili odwagi morduje ASENATH, obawiając się całkowitej utraty władzy nad ciałem. Jednak okazuje się, że jaźń EPHRAIMA nie potrzebuje powłoki cielesnej do egzystowania i ponownie dokonuje zamiany, tym razem ostatecznej. Umysł Derby’ego trafia do gnijącego ciała ASENATH, tymczasem Edward-EPHRAIM, zachowując się w sposób totalnie ekscentryczny, ląduje w przytułku dla obłąkanych. Derby ostatecznie umiera w 1933 roku, gnijąc w powłoce Asenath na progu drzwi przyjaciela, Daniela Uptona, którego prosi w liście o zgładzenie swojego ciała zajmowanego przez EPHRAIMA WAITE’A. Upton czyni to, wystrzeliwując w ciało Derby’ego cały magazynek rewolweru. Występuje: Coś na progu.
  • d’Erlette, hrabia – autor wymyślonej przez Augusta Derletha księgi CULTES DES GOULES. Występuje: Cień spoza czasu, Nawiedziciel Mroku.
  • Dorieb – monarcha CATHURII, mieszkający w wystawnym marmurowym pałacu o złotym dachu, kolumnach wysadzanych klejnotami i szklanej podłodze. Przez wielu uważany za półboga lub nawet boga. Występuje: Biały Statek.
  • Dyer, William – narrator W górach szaleństwa, profesor geologii na UNIWERSYTECIE MISKATONIC, kierownik Ekspedycji UNIWERSYTETU MISKATONIC na Antarktydę w latach 1930-1931, która przyniosła odkrycie GÓR SZALEŃSTWA. Znał NECRONOMICON. Jako jedyny z DANFORTHEM przedarł się samolotem przez ten łańcuch górski na drugą stronę, odkrywając miasto STARYCH ISTOT. Wykonał wiele zdjęć i szkiców miejsca, natknął się na nowy gatunek pingwinów-albinosów, widział SHOGGOTHA. Próbował powstrzymać ekspedycję Starkweathera-Moore’a, na próżno. Brał udział w wyprawie do Australii zorganizowanej pod przewodnictwem NATHANIELA WINGATE’A PEASLEEGO. Występuje: W górach szaleństwa, Cień spoza czasu.
  • Elton, Basil – latarnik na North Point w KINGSPORT, którego w pewną księżycową noc Biały Statek zabiera na wyprawę po MORZU POŁUDNIOWYM krainy snów. Znajomy RANDOLPHA CARTERA. Występuje: Biały Statek, Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka (jako latarnik z Kingsport).
  • Gilman, Walter – pochodzący z Haverhill student matematyki na UNIWERSYTECIE MISKATONIC. Do studiowania tej dziedziny skłoniła go chęć powiązania geometrii nieeuklidesowej z fizyką kwantową oraz magią służącą przemieszczaniu się między wymiarami, a tym samym podróżami w czasie i przestrzeni. Na czas studiów zamieszkał na poddaszu DOMU WIEDŹMY. Pokój jego charakteryzował się dziwnymi kątami ściany i sufitu, które służyły niegdyś czarownicy KEZIAH MASON do podróży międzywymiarowej. Gilman studiował bardzo ciężko, nie unikając zapoznawania się z tajemną wiedzą zawartą w księgach zgromadzonych przez bibliotekę uniwersytetu. W końcu zaczął miewać koszmary, w których ukazywała mu się czarownica KEZIAH MASON oraz jej chowaniec, BRĄZOWY JENKIN. W snach tych wędrował przez otchłanie pełne dziwnych istot składających się z wielościanów, brał też mimowolnie udział w koszmarnych rytuałach odprawianych przez wiedźmę przy udziale CZARNEGO CZŁOWIEKA. Początkowo sądził, że to wszystko omamy, lecz gdy osobliwe zjawiska zaczęli zauważać współlokatorzy Gilmana, a on sam odkrywał fizyczne skutki snów (np. krew po ugryzieniu BRĄZOWEGO JENKINA), zrozumiał, że to prawda i udusił wiedźmę MASON podczas ceremonii składania w ofierze niemowlaka. Zamordowany przez BRĄZOWEGO JENKINA, który przegryzł mu klatkę piersiową podczas snu. Występuje: Sny w Domu Wiedźmy.
  • Gll’-Hthaa-Ynn – wódz grupy, która napotkała ZAMACONĘ podczas jego wyprawy do świata K’N-YAN. Gdy zmierzali w stronę TSATH, objaśniał mu wszelkie szczegóły na temat tej cywilizacji. Występuje: Kopiec.
  • Gnai-Kah – wysoki rangą kapłan w mieście SARNATH, który ujrzał pierwsze oznaki zbliżającej się zagłady miasta – cienie zstępujące z księżyca oraz zielonkawą mgłę wzbijającą się z jeziora. Występuje: Przyszła na Sarnath zagłada.
  • Hutchinson, Edward  – wspólnik JOSEPHA CURWENA w nekromancji. Obaj pochodzili z Salem-Village. W XVII wieku zamieszkiwał dom w lasach poza wioską, gdzie zgromadził pokaźną i unikalną bibliotekę. Ludzie powiadali, że w jego oknach widać było dziwne światła, a sam Hutchinson gościł dziwnych osobników. Na początku XX wieku ukrywał się pod postacią barona Ferenczego w Transylwanii, na zachód od miejscowości Rakus. Radził wskrzeszonemu CURWENOWI zamordować WARDA. Zamek Ferenczy, w którym mieszkał Hutchinson, uległ nieco później niezwykłej eksplozji, lecz los jego mieszkańca pozostał niewyjaśniony. Występuje: Przypadek Charlesa Dextera Warda.
  • Imash-Mo – wyższy rangą kapłan straszliwego GHATANOTHOY na kontynencie MU. Ponieważ żyje mu się bardzo wygodnie z przewodzenia obmierzłemu kultowi składającemu ofiary z ludzi, podstępnie udaremnia starania T’YOGA unicestwienia bóstwa i podmienia zwój z zaklęciem ochronnym. Występuje: Z bezmiaru eonów.
  • Iranon – zachowujący wieczną młodość złotowłosy pieśniarz, który w opowiadaniu Wędrówka Iranona poszukuje drogi do miasta AIRA, gdzie, jak podpowiadają mu wspomnienia, miłowano piękno sztuki, a on sam był księciem. Opowiada swoją historię w TELOTH, lecz tamtejszy lud, twardo stąpający po ziemi, próbuje go zmusić do „uczciwej” pracy. Razem z napotkanym młodzieńcem ROMNODEM wyrusza do OONAI, lecz i to miasto – choć piękne i doceniające jego sztukę – nie okazuje się utraconą AIRĄ. Po latach życia w tym miejscu opuszcza je, wzgardzony przez ludzi znudzonych jego muzyką, aż w końcu spotyka pasterza. Ten, zapytany o AIRĘ, opowiada Iranonowi o obłąkanym, biednym chłopcu, którego znał w młodości i który roił sobie, że jest księciem wymyślonego miasta. Iranon, pojąwszy, że to o nim mowa, popełnił samobójstwo wchodząc w ruchome piaski. Występuje: Wędrówka Iranona.
  • Johansen, Gustaf – marynarz z Norwegii, drugi oficer na szkunerze Emma, jedyny ocalały ze spotkania grupy ośmiu marynarzy z Emmy z CTHULHU, które miało miejsce 23 marca 1925 roku. Po tym wydarzeniu zrezygnował z pływania i, zdruzgotany psychicznie i fizycznie, posiwiały, zamieszkał w domu w Oslo. Zginął w niejasnych okolicznościach, gdy dwójka indyjskich marynarzy pomogła mu wstać po przypadkowym uderzeniu w głowę przez wiązkę gazet spadającą z okna. Przed śmiercią Johansen zdążył napisać dziennik, który przejął FRANCIS WAYLAND THURSTON podczas badań nad kultem CTHULHU. Występuje: Zew Cthulhu.
  • Junzt, von – okultysta, autor księgi UNAUSSPRECHLICHEN KULTEN. Zginął gwałtowną śmiercią w 1840 roku, rok po opublikowaniu dzieła. Występuje: Sny w Domu Wiedźmy, Z bezmiaru eonów, Coś na progu, Cień spoza czasu, Nawiedziciel Mroku.
  • Kaman-Thah – brodaty kapłan, który wraz z NASHTEM przebywa w JASKINI PŁOMIENIA i przyjmuje tych, którzy wyśnili lekkie sny oraz zmierzają do BRAMY GŁĘBSZEGO SNU. Odradzał RANDOLPHOWI CARTEROWI poszukiwania KADATH. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Kamog – imię EPHRAIMA WAITE’A otrzymane na czas sabatu. Występuje: Coś na progu.
  • Ka-Nefer – wysoki rangą kapłan w NATH, który przechowywał w świątyni klejnot niezbędny do pokonania nienazwanego cienia z kosmosu. Występuje: Drzewo na wzgórzu.
  • Kingston-Brown, Nevil – „australijski fizyk (…), który umrze w roku 2518” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 685). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Klarkash-Ton – wysoki rangą kapłan z ATLANTYDY, który zachowuje dla potomności cykl mitów z prastarego COMMORIOMU. Oczywiście jest to ukłon Lovecrafta w stronę przyjaciela, Clarka Ashtona Smitha. Występuje: Szepczący w ciemności.
  • Kranon – burmistrz ULTHARU w czasie słynnego incydentu, gdy koty wywarły zemstę na parze staruszków za zamordowanie kota należącego do sieroty. Był jednym z trójki mężczyzn, obok SHANGA i THULA, którzy pierwsi wyważyli drzwi do domu staruszków i zobaczyli, co z nich zostało. Występuje: Koty Ultharu.
  • Kuranes – wielki śniący, który w świecie realnym znany był pod innym nazwiskiem. Mieszkał w Londynie i był ostatnim potomkiem znamienitego rodu. Zajmował się m.in. pisaniem, lecz jego utwory wyśmiewano jako nazbyt uczuciowe. Pewnego razu wyśnił cudowne miasto, którym było CELEPHAΪS. Odwiedził je, lecz potem nie potrafił odnaleźć drogi z powrotem. Spędzał mnóstwo czasu we śnie na poszukiwaniach, aż wreszcie zaczął zażywać narkotyki, by przedłużyć okres śnienia. Ostatecznie zmarł w świecie realnym, prawdopodobnie rzucając się ze skał, lecz jego śniące „ja” przetrwało i objęło tron CELEPHAΪS. Kuranesa spotkał na swej drodze RANDOLPH CARTER. Król podczas spotkania wyznał, że sprzykrzyło mu się życie w krainie snów i tęskno mu za Anglią dzieciństwa. Dlatego zbudował na przedmieściach CELEPHAΪS wieś i dwór na wzór znanych z życia. Występuje: Celephaïs, Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Kynaratholis – król nieznanej krainy, która na jakiś czas odciągnęła KURANESA od poszukiwań CELEPHAΪS. Z jakiegoś powodu spotkała go zemsta z rąk bogów. Występuje: Celephaïs.
  • Lake – profesor biologii na UNIWERSYTECIE MISKATONIC, który brał udział w ekspedycji uczelni na Antarktydę w latach 1930-1931. Podczas odwiertów odkrył łupki, w których odciśnięte były dziwne prążkowane symbole. Od tej pory, podczas gdy reszta wyprawy zamierzała udać się na wschód, on naciskał, by zbadać zachodnie ziemie. W ten sposób stanął na czele podwyprawy, która odkryła GÓRY SZALEŃSTWA. Kolejne odwierty na pogórzu przyniosły odkrycie czternastu zamrożonych i pokrytych wapniem ciał STARYCH ISTOT. Osiem z nich – zachowanych w dobrym stanie – przebudziło się ze stanu hibernacji i zniszczyło obóz Lake’a, zabijając psy oraz ludzi, z nim włącznie. Występuje: W górach szaleństwa.
  • Legrasse, John Raymond – inspektor nowoorleańskiej policji, który 1 listopada 1907 roku rozbił na bagnach Luizjany potworny rytuał ku czci CTHULHU. Zbierając informacje od więźniów, uzyskał jedynie wydumane (w jego mniemaniu) wyjaśnienia starego DE CASTRO o pradawnych bogach. Dlatego w roku 1908 przywiózł na spotkanie Amerykańskiego Towarzystwa Archeologicznego figurkę, której oddawała cześć rozbita banda, licząc, że zgromadzeni naukowcy powiedzą mu coś rozsądnego na temat jej pochodzenia. Spotkał się jedynie z bezradnym kręceniem głowami oraz historią profesora Webba, jakoby wśród Eskimosów czciło się podobnego stwora. Występuje: Zew Cthulhu.
  • Lillibridge, Edwin M. – dziennikarz „Providence Telegram”, który, szukając materiału do sensacyjnego artykułu, badał sektę GWIEZDNEJ MĄDROŚCI. W końcu w 1893 roku zawędrował do kościoła sekty na Federal Hill w Providence. Wszystko wskazuje na to, że przywołał NAWIEDZICIELA MROKU za pomocą LŚNIĄCEGO TRAPEZOEDRU i zginął z jego rąk. Jego kości 41 lat później odkrył ROBERT BLAKE. Występuje: Nawiedziciel Mroku.
  • L’mur-Kathulos – nie wiadomo, czym jest ten twór, lecz zamieściliśmy go w dziale „postacie”, gdyż Lovecraft z pewnością nawiązywał w nim do kapłana ATLANTYDY Kathulosa z długiego opowiadania Roberta E. Howarda pt. Trupiogłowy. „L’mur” sugeruje LEMURIĘ, ale nie wiadomo, czy skojarzenie jest właściwe. Występuje: Szepczący w ciemności.
  • Marigny, Étienne-Laurent de – mistyk, matematyk i okultysta z Nowego Orleanu. Szczupły, śniady, z wąsikiem. Literacki oraz finansowy wykonawca testamentu RANDOLPHA CARTERA, w którego domu w 1932 roku zbiera się grono dyskutujące na temat podziału majątku zaginionego. Razem z Carterem walczył w I wojnie światowej w Legii Cudzoziemskiej. Publikuje w „The Occult Review” uczony artykuł, w którym łączy pismo ze znalezionego w 1879 roku na Pacyfiku zwoju z rewelacjami zapisanymi w CZARNEJ KSIĘDZE. Tym samym zwraca uwagę władzom muzeum, w którym artefakt jest przetrzymywany, na to, że odpowiedzi na pytania należy szukać w wiedzy mitycznej. Występuje: Poprzez bramy srebrnego klucza, Z bezmiaru eonów.
  • Marsh, Obed – pochodzący z INNSMOUTH kapitan żeglugi morskiej. Pływał na trzech okrętach: Columbia, Hetty oraz Sumatra Queen, głównie do portów w Indiach Wschodnich oraz na Pacyfiku. Założyciel miejskiej Rafinerii Złota oraz EZOTERYCZNEGO ZAKONU DAGONA. W czasach kryzysu w INNSMOUTH, jaki nastąpił po 1812 roku, próbował przekonać ludzi do oddawania czci bogom, którzy naprawdę pomagają, nie tak jak Bóg chrześcijański. Nauczył się od Kanaków, jak paktować z ISTOTAMI Z GŁĘBIN. Zawarł ze stworzeniami przymierze, zgodnie z którym za ofiary z ludzi, możliwość krzyżowania się z człowiekiem i błyskotki, ISTOTY Z GŁĘBIN będą dostarczać złota, wielkich ilości ryb i stać na straży INNSMOUTH. Nie wszyscy chcieli wejść w tak bliskie kontakty z potworami, więc w 1846 roku doszło do rzezi opornych. Przetrzebienie populacji INNSMOUTH ukryto w oficjalnych dokumentach pod mianem „zarazy”. Marsh to prapradziadek ROBERTA OLMSTEADA, narratora Widma nad Innsmouth. Obed Marsh zmarł około 1868 roku. Występuje: Widmo nad Innsmouth.
  • Mason, Keziah – czarownica z ARKHAM, aresztowana w 1692 roku w czasie procesów czarownic. Przed sędzią zeznawała o dziwnych kątach, liniach i krzywych, które – narysowane na ścianie – mogą stać się bramą w inne miejsca. W ten sposób uciekła z więzienia. Lovecraft opisuje ją zadziwiająco sztampowo, jako przygarbioną kobietę w brązowych łachmanach, o skrzekliwym głosie, która na dodatek boi się krzyża. Wygląda na to, że upływ czasu nie ma na nią wpływu. Prześladuje WALTERA GILMANA, zamieszkującego jej dawny dom i zainteresowanego jej matematycznymi osiągnięciami w badaniach nad podróżami międzywymiarowymi. Mason nawiedza we śnie studenta i wciąga go do uczestnictwa w dziwnych obrzędach. Ginie uduszona przez GILMANA łańcuszkiem z krucyfiksem podczas obrzędu złożenia w ofierze niemowlęcia. Występuje: Sny w Domu Wiedźmy.
  • Menes – sierota, który przyjaźnił się z małym czarnym kotkiem. Wraz ze śniadolicym ludem przejeżdżał karawaną przez ULTHAR, lecz tam kotek mu zaginął, najprawdopodobniej zabity przez parę staruszków nienawidzących tych zwierząt. Jego modlitwa sprawiła, że koty całego miasta wywarły zemstę na okrutnych staruszkach. Występuje: Koty Ultharu.
  • Montmagny, Pierre-Louis – „sędziwy Francuz (…), z epoki Ludwika XIII” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 685). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Nagob – osobnik, który znalazł się w posiadaniu prawdziwego zwoju ochronnego przeciw GHATANOTHOI, skradzionego T’YOGOWI. Występuje: Z bezmiaru eonów.
  • Nahab – tajemne imię, jakie otrzymała KEZIAH MASON w kręgu czarownic po złożeniu przysięgi przed CZARNYM CZŁOWIEKIEM. Występuje:  Sny w Domu Wiedźmy.
  • Nargis-Hei – król SARNATH, który wystawił pamiętną ucztę na tysiąclecie zniszczenia IB, kiedy to doszło do zagłady jego miasta. Występuje: Przyszła na Sarnath zagłada.
  • Nasht – brodaty kapłan, który wraz z KAMAN-THAHEM przebywa w JASKINI PŁOMIENIA i przyjmuje tych, którzy śnią lekkie sny oraz zmierzają do BRAMY GŁĘBSZEGO SNU. Odradzał RANDOLPHOWI CARTEROWI poszukiwania KADATH. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Nephren-Ka – faraon, który wybudował świątynię bez okien, aby przechowywać w niej LŚNIĄCY TRAPEZOEDR. Uczynił za życia coś straszliwego, tak że jego imię zostało wymazane z wszelkich zapisów oraz monumentów. Jego grobowiec znajduje się w ukrytej dolinie Hadoth u brzegów Nilu. Występuje: Wyrzutek, Przypadek Charlesa Dextera Warda, Nawiedziciel Mroku.
  • Nith – rejent w mieście ULTHAR, szczupły mężczyzna. Występuje: Koty Ultharu.
  • Noyes – ludzki szpieg MI-GO, który przywozi WILMARTHA do domu AKELEYA i nadzoruje, aby wszystko przebiegało zgodnie z planem stworzeń z kosmosu. Występuje: Szepczący w ciemności.
  • Nug-Soth – „czarownik mrocznych pogromców z szesnastotysięcznego roku po Chrystusie” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 683). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Olmstead, Robert – niewymieniony z nazwiska narrator Widma nad Innsmouth. Wiadomo jak się nazywa dzięki notatkom do opowiadania, jakie pozostawił Lovecraft (można je znaleźć w tomie V serii Collected Essays). Wchodząc w dorosłość, wybiera się na wycieczkę po wschodnim wybrzeżu Stanów, zawsze najtańszymi środkami transportu. W Newburyport dowiaduje się o INNSMOUTH, dokąd jedzie porannym autobusem. Tam na własne oczy przekonuje się, jakie to okropne miejsce, a po rozmowie z ZADOKIEM ALLENEM postanawia opuścić miasto przed zapadnięciem nocy. Nieszczęśliwym trafem w autobusie psuje się silnik i musi zostać w hotelu. Zostaje zaatakowany przez nieznanych napastników i ledwie udaje mu się uciec z miasta. Ściąga na INNSMOUTH zainteresowanie rządu, co kończy się wysadzeniem wielu pustych ruder i storpedowaniem DIABELSKIEJ RAFY. Dalsze badania genealogiczne Olmsteada wykazują, że jest on spokrewniony z OBEDEM MARSHEM i ludźmi z INNSMOUTH. Wkrótce dokonuje się jego przemiana w ISTOTĘ Z GŁĘBIN i wraca do morza. Występuje: Widmo nad Innsmouth.
  • Olney, Thomas – filozof, prowadzący na co dzień zwyczajne życie wśród żony i dzieci, a w skrytości duszy pragnący przeżywać wspaniałe, nadzwyczajne rzeczy. Przybywa do KINGSPORT, tam wspina się na urwisko, na którym stoi tajemnicza, niedostępna i unikana chata. Staje się w niej świadkiem wielu cudów, zostawia tam duszę. Jeden z niewielu współczesnych ludzi, którzy zaznajomili się z PRZERAŻAJĄCYM STARUCHEM. Występuje: Dziwny dom wysoko wśród mgieł.
  • Orne, Simon/Jedediah – wspólnik JOSEPHA CURWENA w nekromancji. Mieszkał w Salem jako Simon Orne do 1720 roku. Uciekł stamtąd na skutek plotek na temat jego wiecznej młodości. Wrócił ok. 30 lat później jako swój syn, Jedediah, lecz uciekł ponownie w 1771, w wyniku powiązania go ze sprawą ciemnych sprawek CURWENA z Providence. Zamieszkał w Pradze pod przybranym nazwiskiem Joseph Nadek. Ostatecznie jego dom w stolicy Czech został zniszczony, a on sam zniknął. Występuje: Przypadek Charlesa Dextera Warda.
  • Peaslee, Nathaniel Wingate – ur. 1871, uczony, profesor zwyczajny ekonomii, wykładowca ekonomii politycznej na UNIWERSYTECIE MISKATONIC. W późniejszym czasie również specjalista z zakresu psychologii. Syn Jonathana Peasleego i Hannah z domu Wingate. Wywodził się z Haverhill. Do ARKHAM przyjechał w 1889 roku na studia, potem (1895) uczył się na Harvardzie. Z Alice Keezar miał trójkę dzieci: Roberta K. (ur. 1898), Wingate’a (1900) oraz Hannah (1903). 14 maja 1908 roku podczas wykładu z ekonomii politycznej doznał dziwnego ataku – padł otępiały na krzesło – i zapadł na wieloletnią amnezję, z której wyszedł dopiero 26 września 1913 roku. Przez cały ten okres zachowywał się w sposób osobliwy: oprócz nierozpoznawania bliskich mu osób początkowo miał także trudności w posługiwaniu się językiem angielskim. Gdy oswoił się nieco z życiem codziennym, rozpoczął intensywne badania, podczas których jeździł na najrozmaitsze wykłady, wertował księgi wiedzy tajemnej, a także podróżował do najbardziej niedostępnych miejsc, takich jak pustynie Arabii czy arktyczne pustacie. Przez cały ten czas sprawiał wrażenie, że nie jest sobą, co zakończyło się rozwodem i pozbawieniem opieki rodzicielskiej. Wytrwał przy nim jedynie syn Wingate. Całe to dziwne zachowanie wynikało ze wstąpienia w jego ciało umysłu przedstawiciela WIELKIEJ RASY, który przystąpił do intensywnej nauki, aby przekazać tę wiedzę swojemu ludowi. Prawdziwy Peaslee tymczasem wcielił się w stożkowatego przedstawiciela tej rasy i spisał posiadane przez siebie wiadomości o historii ludzkości na celulozowych kartach zebranych w specjalnych archiwach. Po powrotnej zamianie tożsamości Peaslee zapomniał, czyje ciało okupował przez cały ten czas. Wkrótce jednak zaczęły go dręczyć majaki i sny, w których widział siebie w postaci przedstawiciela WIELKIEJ RASY, spisującego coś w monolitycznym mieście z czasów, które przypominały trias. Wkrótce przedstawił w jednym z czasopism psychologicznych wszystkie swoje wizje i opublikował je jako efekt dziwnych studiów, które przeprowadzało podczas amnezji jego ludzkie ciało. Niebawem otrzymał list, w którym pewien inżynier górnictwa twierdził, że w Australii odnaleziono bloki skalne z identycznymi inskrypcjami jak na jego szkicach. Zorganizowano wyprawę pod przewodnictwem Peasleego, podczas której jego samotny wypad w głąb przysypanych piaskiem ruin potwierdził wszystko, co do tej pory uznawał za złudy. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Phillips, Ward – stary ekscentryk i marzyciel z Providence, Rhode Island. Przyjaciel i korespondent RANDOLPHA CARTERA, tak jak on wędrował do krain snów. Jest jedną z czterech osób obecnych podczas dyskusji nt. podziału majątku Cartera w posesji DE MARIGNY’EGO, nie wierzy w śmierć przyjaciela po jego zniknięciu w 1928 roku. We wszystkich szczegółach przypomina samego Lovecrafta, jest nawet autorem opowiadania na temat zniknięcia Cartera – w przypadku HPL-a jest to Srebrny klucz. Występuje: Poprzez bramy srebrnego klucza.
  • Phrenes – śmiałek, który pokonał przybyły na Ziemię do NATH cień żywiący się ludzkimi duszami. Zaginął wraz z tym cieniem, wzbudzając w swoim kraju żałobę. Występuje: Drzewo na wzgórzu.
  • Pickman, Richard Upton – kontrowersyjny malarz z Bostonu. Pochodził ze starego rodu, w którego posiadaniu był egzemplarz greckiego NECRONOMICONU, a za przodka miał czarownicę, którą powieszono w 1692 roku. Pickman tworzył liczne dzieła obrazujące potworne życie GHULI. Malował je z fotografii, które im wykonywał, dlatego z obrazów biło koszmarnym realizmem. Do jego dzieł należą Karmienie ghula, Lekcja oraz Wypadek w metrze. Pickman tak bardzo zbratał się z GHULAMI, że uczestniczył w ich ucztach i życiu, aż wreszcie sam stał się jednym z nich. W świecie rzeczywistym mówiło się o jego zniknięciu na początku 1926 roku, wtedy to przeniósł się do krypt ZIN na granicy snu i jawy, gdzie zamieszkał z innymi przedstawicielami ukochanej rasy. Tam napotkał go jego dawny przyjaciel, RANDOLPH CARTER. Pickman pomógł mu wydostać się z podziemi, posyłając wraz z nim trzech GHULI. Potem spotkali się ponownie w okolicy SARKOMANDY, gdzie wspólnie z innymi GHULAMI rozprawili się z KSIĘŻYCOWYMI BESTIAMI. Odtąd Pickman towarzyszył CARTEROWI aż do KADATH. Występuje: Model Pickmana, Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka, Historia Necronomiconu.
  • Prinn, Ludvig – autor wymyślonej przez Roberta Blocha księgi DE VERMIS MYSTERIIS. Występuje: Cień spoza czasu, Dziennik Alonzo Typera, Nawiedziciel Mroku.
  • Romnod – młodzieniec z miasta TELOTH w krainie snów, który spotkał na swej drodze IRANONA i razem z nim pożądał piękna i radości. Wyruszyli razem do miast OONAI, gdzie odnaleźli wiele cudów. Spędzili tam wiele lat, Romnod jednakże, w przeciwieństwie do IRANONA, nie był obdarzony wieczną młodością. Zestarzał się, roztył i rozpił, aż wreszcie zmarł którejś nocy podczas snu. Występuje: Wędrówka Iranona.
  • Sansu – śmiałek, który za młodości świata wspiął się na górę HATHEG-KLA, lecz zamiast bogów znalazł tam jedynie lód i skałę. Jego wyprawa opisana została w RĘKOPISACH PNAKOTYCZNYCH. Występuje: Inni bogowie.
  • Shang – kowal w ULTHARZE. Był jednym z trójki mężczyzn, obok KRANONA i THULA, którzy pierwsi wyważyli drzwi do domu pary staruszków mordujących koty i zobaczyli, co z nich zostało. Występuje: Koty Ultharu.
  • skośnooki kupiec – przysadzisty osobnik, którego RANDOLPH CARTER napotyka w DYLATH-LEEN podczas swych poszukiwań KADATH. Powiada się o nim, że ubija interesy z dziwnym ludem mieszkającym w kamiennych chatach na płaskowyżu LENG, a także KAPŁANEM W ŻÓŁTEJ, JEDWABNEJ MASCE. Ma niecne zamiary wobec CARTERA, śledzi go aż do INGANOK, a w tamtejszych kamieniołomach na północ od miasta dopada go i porywa na SHANTAKU przed oblicze KAPŁANA W ŻÓŁTEJ, JEDWABNEJ MASCE. W klasztorze będącym siedzibą tego kapłana CARTER spycha go w przepaść. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Joe Slater – około czterdziestoletni, niepiśmienny mężczyzna pochodzący ze zdegenerowanych górali z Catskills. W 1900 roku trafia do zakładu psychiatrycznego pod zarzutem popełnienia morderstwa w dziwnym szale. Co noc Slater miewa osobliwe ataki z wizjami, ale ze względu na brak wykształcenia nie potrafi ich zadowalająco opisać. W końcu jeden z lekarzy konstruuje maszynę przekazującą telepatycznie myśli i dowiaduje się, że w Slaterze zamieszkała pochodząca z kosmosu istota ze światła, która wkrótce wyruszy do gwiazdy Algol, by wymierzyć na niej zemstę. Tej nocy Slater umiera, a na niebie pojawia się niesamowicie jasna gwiazda, która parę miesięcy później znika. Występuje: Poza murem snu.
  • S’gg’ha – „gwiazdogłowy roślinny drapieżca z Antarktydy” [STARA ISTOTA] (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 710). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Snireth-Ko – jeden z ważniejszych śniących. Wiadomo o nim zaledwie tyle, że odwiedził ciemną stronę KSIĘŻYCA. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Straszny Staruch – tajemnicza, niewiarygodnie stara postać, która mieszka samotnie w KINGSPORT (patrz: DOM STRASZNEGO STARUCHA), unikana, obszczekiwana przez psy. Pogłoski mówią, że pływał niegdyś na kliperze pod banderą Indii Wschodnich. Kiedy załatwia sprawunki w mieście, płaci hiszpańskim złotem i srebrem wybitym w XVIII wieku. Stąd wzięły się historie o niewiarygodnych bogactwach skrywanych w jego domu, które kuszą rabusiów. Każda taka próba złodziejstwa kończyła się źle dla napastników. Występuje: Przerażający Staruch, Dziwny dom wysoko wśród mgieł.
  • Taran-Ish – najwyższy kapłan miasta SARNATH. Umiera ze strachu tej samej nocy, gdy do jego świątyni przeniesiony zostaje symbol zwycięstwa SARNATHU nad IB – posążek BOKRUGA, wodnego jaszczura. Rzeźba znika, a Taran-Ish wypisuje na ołtarzu z chryzolitu słowo „zguba”, które zapowiada los SARNATH tysiąc lat później. Występuje: Przyszła na Sarnath zagłada.
  • Teodotides – „greko-baktriański urzędnik z dwóchsetnego roku przed Chrystusem” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 685). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko, co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Thul – kamieniarz z ULTHARU. Był jednym z trójki mężczyzn, obok KRANONA i SHANGA, którzy pierwsi wyważyli drzwi do domu pary staruszków mordujących koty i zobaczyli, co z nich zostało. występuje: Koty Ultharu.
  • Thurston, Francis Wayland – antropolog, narrator Zewu Cthulhu, siostrzeniec (bądź bratanek) drugiego stopnia GEORGE’A GAMMELLA ANGELLA, profesora języków semickich na Uniwersytecie Browna w Providence, a także jego jedyny spadkobierca. Przejął po nim wszystkie dokumenty i materiały dotyczące kultu CTHULHU. Sam dołożył do nich cegiełkę w postaci spisanej historii GUSTAFA JOHANSENA, po którą popłynął do samej Norwegii. Można przypuszczać, że nie zmarł śmiercią naturalną, gdyż na samym początku opowiadania jest notka redakcyjna o jego odejściu, a sam dalej w tekście snuje przypuszczenia, że kult CTHULHU nie da mu długo żyć. Występuje: Zew Cthulhu.
  • T’la-yub – partnerka przydzielona ZAMACONIE przez lud K’N-YAN na czas życia w podziemnym świecie. Potomkini możnego rodu władców bram, przechowujących pamięć o jednym z wejść do K’N-YAN. Uległa wpływowi ZAMACONY i pomogła mu przygotować ucieczkę. Pierwsza próba się nie powiodła, za co została skazana na śmierć na arenie. Jej bezgłowe ciało zostało ożywione i jako Y’M-BHI postawione na straży przejścia, którym ZAMACONA wszedł do K’N-YAN. Jak na ironię, Hiszpan podczas drugiej próby ucieczki do świata zewnętrznego został przez nią schwytany i podzielił jej los. Do dziś widywana przez Indian jako bezgłowy duch na kopcu w okolicy miasteczka Binger. Występuje: Kopiec.
  • T’yog – wysoki rangą kapłan SHUB-NIGGURATH na kontynencie MU, który w roku 173148 p.n.e. postanawia ukrócić tyranię kultu GHATANOTHOY, wymagającego ofiar z ludzi. Ufając w ochronę bogów, stworzył zwój z zaklęciem ochronnym przeciwko bóstwu. Jednakże podczas snu właściwy dokument zostaje zamieniony przez kapłana GHATANOTHOY, IMASHA-MO. W wyniku tego T’yog kończy jak inne ofiary boga – z zamienioną w kamień skórą, żywym mózgiem i bijącym pod skorupą sercem. Inne warianty jego imienia: Tog, Tiok, Yog, Zob, Yob. Występuje: Z bezmiaru eonów.
  • Waite, Asenath – córka EPHRAIMA WAITE’A z INNSMOUTH, spłodzona przez niego w podeszłym wieku z matki, której nikt nie znał i której twarz przesłaniała woalka. Wkrótce EPHRAIM wniknął umysłem w ciało córki i je przejął, aby zachować życie. „Asenath była śniada, raczej drobna i bardzo urodziwa, pomijając nadmiernie wyłupiaste oczy. W jej wyglądzie było wszakże coś, co odstręczało ludzi najwrażliwszych, ludzie przeciętni natomiast trzymali się od niej z dala głównie ze względu na jej pochodzenie i sposób bycia” (przeł. Maciej Płaza, Coś na progu, w: Przyszła na Sarnath zagłada, s. 466). W szkole miała opinię czarodziejki, potrafiła wywołać na zawołanie burzę czy spowodować chwilową zamianę tożsamości. Tę ostatnią umiejętność wykorzystała w pełni do przejęcia ciała swego męża, EDWARDA DERBY’EGO. Występuje: Coś na progu.
  • Waite, Ephraim – czarnoksiężnik. „(…) mieszkał w na poły rozpadłej rezydencji na Washington Street w INNSMOUTH, ci zaś, co widzieli ten dom (arkhamczycy unikają Innsmouth, póki tylko mogą), twierdzili, że okna na strychu są zawsze zabite deskami, a wieczorami dobiegają czasem ze środka dziwne dźwięki. Starzec słynął z tego, że w swoim czasie był wybitnym adeptem studiów czarodziejskich; legendy mówią, że umiał wedle zachcenia wzniecać lub uciszać sztormy na morzu. Za młodu widziałem go raz czy dwa, gdy przyjechał do Arkham zajrzeć do zakazanych ksiąg w bibliotece uniwersyteckiej, i znienawidziłem jego wilczą, posępną twarz porośniętą gęstą stalowoszarą brodą. Umarł pogrążony w obłędzie – w dość podejrzanych okolicznościach” (przeł. Maciej Płaza, Coś na progu, w: Przyszła na Sarnath zagłada, s. 466-467). Tak naprawdę nie umarł, gdyż, opętany chęcią przedłużenia sobie życia, przejął swoją jaźnią ciało córki, ASENATH. Wziął za męża EDWARDA DERBY’EGO, żeby przejąć jego ciało, gdyż wierzył, że mężczyźni mają lepsze umysły. Choć ostatecznie ciało Derby’ego zostało zabite, nie wiadomo, czy jaźń WAITE’A zginęła wraz z nim. Występuje: Coś na progu.
  • Ward, Charles Dexter – pochodzący ze znamienitej rodziny prapraprawnuk JOSEPHA CURWENA, czarownika. Urodził się w 1902 roku, w 1918 rozpoczął badania swojej genealogii, odkrywając magnetyczną postać Curwena. Poświęci jej najbliższe 10 lat życia. W dawnej rezydencji nekromanty odnajduje jego dzienniki oraz portret. Ward dociera również do prochów Curwena, z których wskrzesza czarnoksiężnika. Początkowo przodek Warda ukrywa się pod postacią niejakiego doktora Allena, lecz ostatecznie morduje chłopaka w 1928 roku i przejmuje jego tożsamość. W wyniku niedopasowania do dzisiejszych czasów, Curwen, a tym samym fałszywy Ward, trafia do przytułku dla obłąkanych. Występuje: Przypadek Charlesa Dextera Warda.
  • Warren, Harley – okultysta i mistyk z Karoliny Południowej, przyjaciel RANDOLPHA CARTERA. Postać oparta na przyjacielu Lovecrafta, Samuelu Lovemanie. Właściciel pokaźnej biblioteki pełnej ksiąg zakazanej wiedzy, znawca języka NAACAL. Zaginął na Wielkich Cyprysowych Moczarach, gdy wraz z CARTEREM udał się na tamtejszy cmentarz, aby zweryfikować swoją teorię, dlaczego niektóre zwłoki nie gniją w grobowcach, lecz zachowują świeżość. Występuje: Zeznanie Randolpha Cartera, Srebrny klucz (jako „mężczyzna z Południa”), Poprzez bramy srebrnego klucza.
  • Whateley, Lavinia – „trzydziestopięcioletnia, cokolwiek ułomna, niepowabna albinoska” (tłum. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 318), córka STAREGO WHATELEYA, matka WILBURA WHATELEYA. W Noc Walpurgii 1912 roku zapłodnił ją YOG-SOTHOTH, z czego urodzili się bliźniacy: Wilbur i jego koszmarny, bezimienny brat, który stał się „zgrozą w DUNWICH„. Zaginęła w niejasnych okolicznościach w 1926 roku, prawdopodobnie w Hallowe’en, za sprawą swego bardziej „ludzkiego” syna. Występuje: Zgroza w Dunwich.
  • Whateley, Stary – czarownik, ojciec LAVINII WHATELEY, dziadek WILBURA WHATELEYA. Posiadał bibliotekę pełną starych tomów zakazanej wiedzy, w tym NECRONOMICON w wersji Johna Dee. Opracował plan sprowadzenia WIELKICH PRZEDWIECZNYCH z innych wymiarów. Pierwszy etap zakładał narodziny plugawych dzieci YOG-SOTHOTHA z jego córki. Potwornego bliźniaka Wilbura karmił skupowanym za złote monety (prawdopodobnie uzyskiwane od ciemnych sił) bydłem. Nie doczekał ostatniego przywołania, zmarł 1 sierpnia 1924 roku ze starości – występuje: Zgroza w Dunwich.
  • Whateley, Wilbur – syn LAVINII WHATELEY i YOG-SOTHOTHA, brat bliźniak potwora – tego, który okazał się mieć więcej genów ojca i siał spustoszenie jako „zgroza w DUNWICH„. Tak opisywany jest Wilbur: „Istota była niewątpliwie po części ludzka: miała zupełnie człowiecze ręce i głowę, twarz zaś, koźla i z cofniętym podbródkiem, nosiła silne piętno rodzinne Whateleyów. Korpus i dolne części ciała stanowiły wszakże pokaz fantastycznego spotwornienia (…). Powyżej pasa istota była na poły człekokształtna – acz klatkę piersiową (…) pokrywała powłoka skórzasta i siateczkowata jak u krokodyla czy aligatora. Łaciaty, czarno-żółty grzbiet kojarzył się niejasno z niektórymi gatunkami węży. Najgorszy widok przedstawiała jednak część dolna: tu kończyły się wszelkie podobieństwa z człowiekiem, a zaczynała czysta fantazja. Skórę porastała szorstka czarna sierść, z brzucha zaś zwisało bezwładnie mrowie zielonkawoszarych macek zakończonych zielonymi ssawkami. Układały się one w sposób przedziwaczny (…). Na biodrach, w głębokich okolach różowawych, urzęsionych orbit tkwiła para szczątkowych oczu; w miejscu ogona z kolei wyrastało coś na kształt czułka czy trąby żłobionej w purpurowe pierścienie i wedle wszelkich oznak będącej nierozwiniętą gębą czy gardłem. Tylne członki, choć pokryte czarną sierścią, z grubsza przypominały zadnie łapy prehistorycznych jaszczurów, a ich pręgowato żyłkowane zakończenia nie wyglądały ani na kopyta, ani na szpony. Z każdym oddechem ogon i macki rytmicznie zmieniały barwę, jakby za sprawą jakiegoś krążenia odziedziczonego przez istotę po nieludzkich przodkach: macki pulsowały mocniejszą zielenią, w ogonie zaś chorobliwie szarobiałe odstępy między purpurowymi kręgami nabierały odcienia żółtawego. Nie widać było nawet śladu prawdziwej krwi – tylko smrodliwa zielonkawożółta posoka, która wyciekała wąską strużką z kałuży lepkiej mazi, osobliwie odbarwiając deski podłogi” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 336-337). Wilbur rósł bardzo szybko, w wieku czterech i pół roku wyglądał jak piętnastolatek. Regularnie uczęszczał na obrzędy odprawiane na wzgórzach DUNWICH w najważniejsze dla czarownic dni w roku. Po śmierci STAREGO WHATELEYA przejął obowiązki karmienia swego potwornego brata bliźniaka i przygotowywania rytuału przywołania PRZEDWIECZNYCH. W tym celu jeździł i pisał do bibliotek, gdzie przechowywano pełne wydania NECRONOMICONU. Pragnął uzyskać fragment, którego nie było w posiadanej przezeń okrojonej wersji księgi. Jego poszukiwaniami zainteresował się HENRY ARMITAGE, który ostatecznie udaremnił jego zamiary.  Whateley zginął 3 sierpnia 1928 roku nad ranem, podczas próby kradzieży NECRONOMICONU, zagryziony przez psa strzegącego biblioteki UNIWERSYTETU MISKATONIC. Występuje: Zgroza w Dunwich.
  • Wilcox, Henry Anthony – wrażliwy, zdolny artysta z Providence (mieszkał w istniejącym naprawdę budynku Fleur-de-Lys przy Thomas Street, patrz: Zew Cthulhu). Studiował rzeźbę na Rhode Island School of Design. Pod koniec lutego 1925 roku zaczęły nawiedzać go koszmary. Po jednym z nich stworzył płaskorzeźbę przedstawiającą wizję ośmiornicowego stwora wśród cyklopowych monolitów i zapisał słowa w dziwnym języku. Dzieło przyniósł do GEORGE’A GAMMELLA ANGELLA, aby zidentyfikował osobliwy język. Angell kazał mu przychodzić i opisywać wszystkie sny. Wkrótce Wilcox zapadł w malignę, trwającą od 23 marca do 2 kwietnia – dokładnie w czasie, gdy R’LYEH trwało wynurzone na powierzchni. Majaczył wówczas o gigantycznym potworze, wysokim na całe mile. Po 2 kwietnia wszelkie sny i delirium ustały. Występuje: Zew Cthulhu.
  • Willett, Marinus Bicknell – lekarz rodziny Wardów, który opiekował się CHARLESEM WARDEM od najmłodszych lat (odbierał jego poród), po sam kres życia (gdy młodzian został zamordowany przez JOSEPHA CURWENA). Willett nadzorował również WARDA przez cały okres jego badań nad postacią Curwena, dzięki czemu był w miarę na bieżąco z charakterem całej sytuacji. Odwiedził podziemia bungalowu w Pawtuxet, gdzie Curwen pod postacią doktora Allena prowadził swoje straszliwe badania, stykając się z koszmarami tam skrywanymi. Wszystko to sprawiło, że Willett w odpowiednim momencie mógł zainterweniować i zniszczył Curwena za pomocą czarów, choć nie zdołał uratować życia WARDA. Występuje: Przypadek Charlesa Dextera Warda.
  • Wilmarth, Albert N. – folklorysta i nauczyciel literatury na UNIWERSYTECIE MISKATONIC, narrator Szepczącego w ciemności. Zajął się zbadaniem powodzi, które w listopadzie 1927 roku nawiedziły stan Vermont, a w szczególności pogłoskami o wymywanych przez wodę z gór dziwnych ciałach, które pojawiały się w legendach tego rejonu. Wniósł racjonalny głos do dyskusji na łamach miejscowych gazet, co zwróciło uwagę HENRY’EGO WENTWORTHA AKELEYA, człowieka, który miał bezpośrednią styczność z dziwnymi rzeczami sugerowanymi przez legendy Vermontu. Wilmarth otrzymał od niego list z wyważoną i racjonalną prośbą o zaprzestanie dalszego pobudzania ciekawości ludzi, gdyż MI-GO (to właśnie ich ciała widywano w rzekach) nie lubią, gdy ktoś specjalnie się nimi interesuje. Wkrótce AKELEY dołączył zdjęcia śladów grzybów z YUGGOTH oraz czarnej skały z ledwo widocznymi, dziwnymi hieroglifami, a także nagranie rozmowy, w której jeden z głosów brzmiał jak bzyczenie wielkiego owada. Choć AKELEY starał się trzymać na odległość Wilmartha, nawet gdy zagrażało mu niebezpieczeństwo, wkrótce zmienił zdanie i poprosił Wilmartha o przyjazd razem z przesłanymi materiałami dowodowymi. Ten spełnił prośbę, a gdy dotarł na miejsce, rozmawiał z dziwnie zmienionym, chorym AKELEYEM o tajemnicach kosmosu, jakie ujawnili przed nim  MI-GO. Wilmarth nie mógł spać tej nocy, podczas której usłyszał podobną rozmowę do tej na nagraniu, a gdy odkrył, że rozmawiał nie z Akeleyem, tylko jednym ze stworów ze wzgórz, uciekł skradzionym Akeleyowi samochodem. Wilmartha wspomina również narrator W górach szaleństwa, mówiąc że „przegadałem tyle godzin z Wilmarthem, nieprzyjemnie oczytanym folklorystą z naszego uniwersytetu” (przeł. Maciej Płaza, Szepczący w ciemności, w:  Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 479). Występuje: Szepczący w ciemności, W górach szaleństwa.
  • Woodville, James – „dżentelmen z Suffolk z czasów Cromwella” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 685). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko, co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Yergler, Rudolf – niemiecki mistyk i alchemik, który napisał KRONIKI NATH, posiłkując się wiedzą zaczerpniętą od Hermesa Trismegistosa. Występuje: Drzewo na wzgórzu.
  • Yiang-Li – „filozof z okrutnego cesarstwa TSAN-CHAN” (przeł. Maciej Płaza, Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści, s. 683). Jeden z przechwyconych przez WIELKĄ RASĘ umysłów, który miał spisać wszystko, co mu wiadomo o historii świata i kulturze jego rodzimej cywilizacji. Występuje: Cień spoza czasu.
  • Yogash Czarny – niewolnik NYARLATHOTEPA, który pomagał wsiadać RANDOLPHOWI CARTEROWI na SHANTAKA w przygotowaniu do jego ostatniej podróży. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Zamacona, Pánfilo de – właśc. Pánfilo de Zamacona y Nuñez, 1512 – ok. 1545, szlachcic hiszpański, pochodził z osady Luarca nad Zatoką Biskajską, miał starszego brata. W wieku 20 lat wyprawił się do Nowej Hiszpanii. Konkwistador, który przybył na tereny współczesnej Oklahomy z wyprawą Francisco Vásqueza de Coronado (1540-1542). Zamacona jako jedyny dawał wiarę w opowieści Indian o wejściach do ukrytych krain, toteż 7 października 1541 roku odłączył się od wyprawy Coronado i, zaprowadzony przez indiańskiego młodzieńca, Szarżującego Bizona, wszedł w jedną z rozpadlin. W ten sposób stał się pierwszym białym człowiekiem z czasów nowożytnych, który zawitał do K’N-YAN, jak również pierwszym wykształconym wizytatorem w tej krainie od czasu zjawienia się ludzi z zatopionej ATLANTYDY. Jako źródło wiedzy o świecie zewnętrznym, został oszczędzony przez miejscowych, pod warunkiem, że zamieszka w TSATH. Otrzymał dom, niewolników oraz partnerkę, T’LA-YUB. Zwiedził całe K’N-YAN, a także podziemne YOTH. Nauczył się dematerializacji oraz mentalności życia k’n-yańczyków. Podjął dwie próby ucieczki: przy pierwszej stracił T’LA-YUB, lecz sam został oszczędzony, natomiast przy drugiej lud K’N-YAN nie miał litości: chociaż udało mu się wyrzucić na kopcu przy wejściu rękopis zamknięty w rolce z metalu tulu z opisem swojej historii, został schwytany przez swoją dawną partnerkę strzegącą wzniesienia. Poddano go publicznym torturom i okaleczeniu, a następnie ożywiono i postawiono na straży tego samego wejścia, które strzeże jego partnerka. Występuje: Kopiec.
  • Zath – śledczy w ULTHARZE, który badał sprawę śmierci pary staruszków mordujących koty. Występuje: Koty Ultharu.
  • Zawoalowany Król – król miasta INGANOK. Jako jedyny ma prawo wchodzić do szesnastokątnej Świątyni STARSZYCH. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Zenig z Aphorat – znany zaledwie z imienia śmiałek, który chciał dostać się na szczyt KADATH. Skończył tak, że jego czaszka osadzona jest w pierścieniu czegoś, co NYARLATHOTEP nie zamierza nazywać po imieniu. Występuje: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka.
  • Zkauba – patrz: Randolph Carter.
  • Zokkar – dawny król SARNATHU, słynny z zaprojektowania przecudnych ogrodów. Występuje: Przyszła na Sarnath zagłada.