Data powstania: październik 1922 (Nowy Jork)
Data i miejsce pierwszej publikacji: luty 1924, „Weird Tales”, wol. 3, nr 2
Amerykańskie oraz angielskie wydania książkowe:
Polskie wydania:
Jako Pies:
Jako Ogar:
Uwagi:
Opowieść o dwóch hienach cmentarnych, traktujących łupienie grobów jak hobby. Każdy ich wypad jest opracowany do perfekcji zarówno pod względem technicznym, jak i artystycznym. Pewnego razu, gdy oddają się zamiłowaniom w Holandii, kradną z jednego z grobowców coś, czego nie powinni byli tykać.
Bezpośrednią inspiracją Ogara była wyprawa podjęta przez Lovecrafta 16 września 1922 roku podczas pobytu w Nowym Jorku wraz z przyjacielem, Rheinhartem Kleinerem. Odwiedzili wówczas stary cmentarz przy Holenderskim Kościele Reformowanym na Brooklynie. Lovecraft pisał:
Z jednego z kruszących się nagrobków – opatrzonego datą 1747 – odłupałem niewielki kawałek kamienia i zabrałem go ze sobą. Leży przede mną, gdy piszę te słowa – powinien podsunąć mi pomysł na opowiadanie grozy. Muszę którejś nocy położyć go pod poduszką (…) któż jest w stanie powiedzieć co może wypełznąć z wiekowej gleby, by wywrzeć zemstę za bezczeszczenie grobowca? (list do Lillian D. Clark, 29 września 1922, cyt. za: H.P. Lovecraft. Biografia, s. 482).
Postać jednego z bohaterów, St Johna, przypomina samego Kleinera (którego Lovecrtaft w listach nazywał Randolph St John).
Steven J. Mariconda w artykule „The Hound” – A Dead Dog? (w książce On Emergence of „Cthulhu” and Other Observations) wymienia liczne nawiązania do opowiadań i powieści niesamowitych występujące w Ogarze. Liczne tropy literackie oraz ekstrawagancja fabuły każą niektórym (np. S.T. Joshiemu) wierzyć, że opowiadanie nie jest całkiem serio.
W Ogarze po raz pierwszy pojawia się Necronomicon – najsławniejsza księga mitów Cthulhu. Tekst podaje ją jako źródło wiadomości o pewnym starożytnym amulecie.
Ogar był jedną z pierwszych pięciu opowieści posłanych przez Lovecrafta do „Weird Tales”.
Patrz również: