Księga Strażnika – polskie wydanie
Tytuł oryginalny: The Keeper’s Companion
Data wydania:
Autorzy:
Tekst: Keith Herber, Scott Aniolowski, Kevin Ross, Stacy Clark, Peter Jeffrey i Lucya Szachnowski
Kierownik projektu: Keith Herber
Opracowanie graficzne: Les Brooks
Projekt okładki: Charcie Krank
Redakcja: Anne Merritt
Przekład: Piotr Czabański, Łukasz M. Pogoda, Mateusz Tomczyk
Redakcja: Łukasz M. Pogoda
Redakcja merytoryczna: Tomek Kreczmar
Korekta: Elżbieta Szelest
Opracowanie grafiki: Jarosław Musiał
Skład komputerowy: Mariusz Kaczanowski
Wydawca:
Opis dodatku:
W tym samym roku co Przerażające Podróże pojawiła się również Księga Strażnika, dodatek skierowany głównie do Mistrzów Gry, chociaż nie tylko. Podręcznik ten nie zawiera przygód sensu stricto. Jest to raczej uzupełnienie dla podręcznika głównego – po prostu to, co się w nim nie zmieściło.
Pomimo tego, iż Księga Strażnika nie jest grubym podręcznikiem (ma zaledwie 80 stron), znajduje się w niej wiele ciekawych informacji, które pomogą wzbogacić scenariusze. Sprawa, czy jest ona niezbędnym dodatkiem, jest mocno dyskusyjna, gdyż spokojnie można się bez niej obejść. Jednakże kilka szczypt naprawdę interesującej wiedzy w niej zawartej powinno skłonić potencjalnego kupca do jej nabycia.
Pierwszy rozdział – najobszerniejszy – to informacje na temat ksiąg zawierających wiedzę dotyczącą Mitów Cthulhu. Znajdziemy w nim opisy wszystkich najważniejszych i najbardziej bluźnierczych tomów poczynając od Necronomiconu, czy raczej jego oryginału – Al-Azifa – do Zanthu Tablets. Księgi są opisywane wydaniami (jeśli takowe istniały), a co za tym idzie, różnią się nie tylko tak oczywistymi rzeczami jak wiek czy język, w którym zostały napisane, ale również ilością rzeczywistych (niezmyślonych) informacji w nich zawartych, ilością czarów (choć trudno w Zewie Cthulhu myśleć o czarach w sposób podobny jak w innych systemach RPG) czy wreszcie jakością wydania. Przy każdej księdze znajduje się niewielka notka na temat autora, jego życiorysu i pobudek napisania danej pozycji. W Księdze Strażnika znajdziemy również dwustronicowy tekst na temat słowa pisanego – zarówno jego ludzkiej odmiany, jak i tej, którą posługują się Istoty Mitów. Na samym końcu tego rozdziału znajdziemy tabelkę z pomniejszymi księgami. Jako że opisywane wcześniej pozycje mają w sobie sporą zawartość wiedzy tajemnej, dla Strażników, którzy już na samym początku nie chcą dawać graczom zbyt wielu informacji i zbyt wielkiej przewagi (jeśli o takiej kiedykolwiek można mówić w Zewie), stworzono tę niewielką tabelkę z pomniejszymi księgami Mitów, które są o wiele mniej niebezpieczne, ale równocześnie zawierają mniej informacji.
Drugi rozdział, traktujący o tajemnych stowarzyszeniach, jest istną kopalnią wiedzy na ich temat, ale znajdziemy tam również świetne pomysły na przygody. Stowarzyszenia te są opisane bardzo dokładnie, oczywiście na tyle, na ile pozwala wiedza o nich. Co ciekawe, znajdują się tutaj nie tylko kulty i bractwa stworzone przez Mistrza lub jego naśladowców, ale również wymyślone współcześnie na potrzeby dodatków do tegoż systemu. Koniec rozdziału to całostronicowa tabelka opisująca materiały jakie zebrał Francis Wayland Thurston w 1927 roku, tuż przed swą nagłą śmiercią – to oczywiście praktycznie całość opowiadania Zew Cthulhu, ułożona w postaci tekstów do wykorzystania na sesjach.
Trzeci rozdział to znów opis obcych ras. Dzięki niemu czytelnik pozna ich historię, zwyczaje, reakcje na ludzkie poczynania i czy w ogóle interesuje ich nasza rasa; opisane są ich kontakty między sobą (jeśli do takowych dochodzi) i z ludzkością. Oczywiście nie ma tutaj przedstawionych wszystkich ras, tak jak ma to miejsce w bestiariuszu podręcznika głównego, czy w później wydanych Xiędze Bestyj i Almanachu potworów, lecz tutaj bardziej skupiono się na socjologii i motywach działań całych społeczności, a nie na pojedynczych osobnikach.
Ostatni rozdział opisuje tajemnicze miejsca. Poczynając od tak typowych jak Atlantyda czy Hyperborea, poprzez Kadath czy Mu, a kończąc na Yuggoth i dalszych światach. Rozdział ten jest szczególnie interesujący, gdyż pokazuje jak porozrzucane w tekstach nie tylko samego Lovecrafta, ale i jego naśladowców informacje na temat najróżniejszych miejsc łączą się we w miarę rozsądną całość, kompletny obraz świata.
Ciekawostki: