Data powstania: jesień 1926 – 22 stycznia 1927
Data i miejsce pierwszej publikacji: 1943, Beyond the Wall of Sleep
Amerykańskie oraz angielskie wydania książkowe:
Polskie wydania:
Jako W poszukiwaniu nieznanego Kadath:
Jako Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka:
Uwagi:
Młody Randolph Carter (jeśli mowa o opowieściach z Carterem w roli głównej, ta jest pierwsza w chronologii) dojrzał w swoich snach cudowne miasto. Nęcony jego pięknem, wyrusza na niezłomne poszukiwania, schodząc do krain snów i przeżywając mnóstwo przygód.
Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka to pożegnanie Lovecrafta z utworami osadzonymi we śnie oraz inspirowanymi lordem Dunsany. Powieść zarówno budową, jak i charakterystyką bardziej zdradza inspiracje XVIII-wieczną powieścią arabską Williama Beckforda pt. Wathek (wyd. pol. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1975) niż pracami Irlandczyka. Autor pisał w okresie powstawania utworu:
Jeśli chodzi o moją powieść (…), jest to awanturnicza kronika niewiarygodnych przygód w krainie snu, pisana ze świadomością, iż nie zostanie profesjonalnie opublikowana. Nie ma wątpliwości co do tego, że brak w niej jakichkolwiek elementów właściwych popularnej literaturze i bestsellerom… lecz, zgodnie z nastrojem, jaki dla niej obmyślałem, więcej w niej tego naiwnego ducha cudowności charakteryzującego baśnie niż baudelairowskiej dekadencji. Tak naprawdę nie jest to dobre dzieło, lecz stanowi dobrą praktykę przed późniejszymi i poważniejszymi próbami pisania powieści” (list do Wilfreda B. Talmana, 19 grudnia 1926, cyt. za: H.P. Lovecraft. Biografia, s. 701).
[Akapit zdradzający koniec powieści]: Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka zaskakuje puentą: ostatecznie największe piękno i samo „miasto zachodzącego słońca” okazują się tkwić w najczystszej postaci w prawdziwym życiu i w obrazach ze wspomnień Cartera. Również napotkany przez bohatera król Kuranes, znany z Celephaïs marzyciel, po latach władzy nad cudowną krainą w snach, zaczyna tęsknić do swej rodzinnej Anglii.
Z polskich tytułów najbliższy oryginalnemu jest przełożony przez Macieja Płazę (na dodatek stanowi zgrabne nawiązanie do wiersza Bolesława Leśmiana – patrz wywiad z Maciejem Płazą).
Patrz również: