Niesłusznie do H.P. Lovecrafta przylgnęło określenie “Samotnik z Providence”. Pisarz, zwłaszcza w ostatnich kilkunastu latach życia, miał liczne grono znajomych, przyjaciół i korespondentów, których należałoby liczyć na dziesiątki. I znajomości te nie sprowadzały się do wymiany kurtuazyjnych listów i kontaktów na odległość – nie, Lovecraft bardzo chętnie spotykał się z przyjaciółmi, podróżował z nimi, zwiedzał zabytkowe miejsca, chodził na spacery, wymieniał się poglądami, dyskutował… Poniżej na dwóch stronach nakreślone są sylwetki najważniejszych osób z tego grona, z wyszczególnieniem związków, jakie łączyły je z Lovecraftem.

Mateusz Kopacz

A-L   M-Z

Skróty:

ZTPA – Zjednoczone Towarzystwo Prasy Amatorskiej

NTPA – Narodowe Towarzystwo Prasy Amatorskiej


Everett McNeil

Henry Everett McNeil (1862-1929) – popularny w latach 1910-1930 autor powieści przygodowych dla dzieci i młodzieży.

Poznali się około 1922 roku. McNeil jako jeden z pierwszych przekonał Lovecrafta, by ten przesłał swoje opowiadania do „Weird Tales”. Należał do Klubu Kalem, nowojorskiego grona myślicieli i pisarzy, do którego w latach 1924-1926 należał Lovecraft. Reszta kolegów nie uważała go za szczególnie inspirującego intelektualnie, traktowany był raczej jako pocieszny staruszek.


Edith Miniter

Edith Miniter (1869-1934) – starsza przyjaciółka Lovecrafta z NTPA, pochodząca z Allston i Malden w Massachusetts. Była amatorską pisarką, jej utwory zebrano w zbiorze Dead Houses (1995). Wśród nich znaleźć można Falco Ossifracus (1921), pierwszą parodię twórczości Lovecrafta. Pisarz z Providence w okolicach Wilbraham poznał ciekawe legendy, a jedną z nich – o lelkach zabierających dusze – wykorzystując w opowiadaniu Zgroza w Dunwich. Po śmierci Miniter Lovecraft został wyznaczony na redaktora i kompilatora zbioru poświęconego jej pamięci, nie udało się jednak go wydać.

Za czasów działalności Lovecrafta w organizacjach dziennikarzy amatorów pisała nieco na jego temat. Teksty te, zebrane pod tytułem Amateur Writings, znaleźć można w Lovecraft Remembered. Utwory Lovecrafta związane z Miniter: Zgroza w DunwichA Sin­ger of Ethe­real Moods and Fan­ciesVete­ro­pin­guis RedivivusEdith Mini­terIn Memo­riam: J.E.T.D.Mrs. Mini­ter — Esti­ma­tes and Recol­lec­tions.


Maurice W. Moe

H. P. Lovecraft i Maurice W. Moe

Maurice Winter Moe (1882-1940) – w okresie znajomości z Lovecraftem nauczyciel języka angielskiego w szkole średniej w Appleton w stanie Wisconsin, poeta, myśliciel. Członek grupy dziennikarstwa amatorskiego ZTPA.

Lovecrafta poznał w 1914 roku przy okazji działalności w ZTPA. Do końca życia pozostali przyjaciółmi, chociaż różnili się poglądami. Moe należał wraz z HPL-em do dwóch kręgów korespondencyjnych: Kleicomolo, w skład którego oprócz nich wchodzili Rheinhart Kleiner oraz Ira A. Cole, oraz Gallomo, do którego należał też Alfred Galpin. Szczególnie zaciekle dyskutowali na temat religii – Lovecraft jako ateista, Moe jako osoba wierząca. Żaden z nich nie zmienił poglądów drugiego, ale też nie poróżnili się, a dzięki dyskusjom dysponujemy dziś fascynującymi, długimi epistołami na tematy religijne. Spotkali się po raz pierwszy 10 sierpnia 1923 roku, lecz Moe raczej nie wspominał tego spotkania z przyjemnością – Lovecraft wymęczył go tak bardzo krążeniem po Providence i pokazywaniem zabytków, że ten błagał o przerwę. Przez cały czas trwania znajomości dzielili się wrażeniami z różnych wypraw. Wiele esejów podróżniczych Lovecrafta trafiało najpierw do Moego (np. Obserwacye w kilku częściach Ameryki dokonane).

Humoreska Ibid stanowiła część listu do Moego i została zainspirowania opowieściami z lekcji nauczyciela. Do wspólnych projektów obu panów zaliczają się m.in. plany wspólnej działalności korektorskiej oraz wydanie książki dydaktycznej o poezji (specjalnie do niej powstały wiersze Sonnet Study). Na prośbę Moego Lovecraft napisał również Heritage and Modernism: Common Sense in Art Forms. Ponadto jeden z bohaterów sztuki HPL-a, Alfredo, został oparty na postaci Moego, tak samo zresztą Joel Manton z opowiadania Nienazwane. Moe napisał wspomnienie Lovecrafta, Howard Phillips Lovecraft: The Sage from Providence, do znalezienia w zbiorze Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft.

Wszystkie listy Lovecrafta do Maurice’a W. Moego zawierają się w zbiorze Letters to Maurice W. Moe and Others.

Inne utwory związane z Moem – znalezione w korespondencji do niego lub jemu dedykowane: [On Cheating the Post Office]; [The Solace of Georgian Poetry]; [On Marblehead]; The Introduction; Epitaph on ye Leterr Rrr……; [On Unda; or, the Bride of the Sea]; An Epistle to the Rt. Honorable Maurice Winter Moe, Esq.; The Power of Wine: A Satire; My Lost Love; Sleepy Hollow To-Day; On the Return of Mau­rice Win­ter Moe Esq., to the Peda­go­gi­cal Profession; To M. W. M.; News Notes (lipiec 1917); Zeznanie Randolpha Cartera.


C.L. Moore

Catherine Lucille Moore (1911-1987) – pisarka opowieści fantasy i science fiction, jedna z pierwszych kobiet piszących z powodzeniem tego typu utwory, przecierająca szlaki dla późniejszych autorek. Nie szczyci się może wielkim dorobkiem, ponadto część tekstów napisała z mężem, Henrym Kuttnerem, niemniej wywarła niezaprzeczalny wpływ na piszących w tych dziedzinach.

Pierwsze listy wymienili około kwietnia 1935 roku za pośrednictwem R.H. Barlowa, który miał zamiar w swojej domowej drukarni wydać jej utwory. Barlow poprosił Lovecrafta, by wstawił się za nim i przekonał Moore, by dała mu pozwolenie na przedruk kilku opowiadań w postaci broszury. Dodatkowym powodem nawiązania korespondencji była uzgodniona wspólnie przez HPL-a i Barlowa próba przekonania Moore, by nie obniżała poziomu swoich tekstów do standardów pulpowych gazet. Nigdy nie spotkali się na żywo. Dzięki Lovecraftowi Moore poznała męża, Henry’ego Kuttnera. To od niej Lovecraft dowiedział się o śmierci Roberta E. Howarda.

Wszystkie listy wymienione między nią a Lovecraftem znajdziemy w tomiku Letters to C. L. Moore and Others.

C.L. Moore napisała wspólnie z Lovecraftem utwór Wyzwanie z innego świata.


James F. Morton

James Ferdinand Morton (1870-1941) – uczony, absolwent Harvardu, członek Północnoamerykańskiego Stowarzyszenia Esperanto, długoletni kustosz muzeum w Paterson w stanie New Jersey, postępowy umysł, przeciwnik cenzury i rasizmu.

Poznali się w konfliktowych okolicznościach. Morton w 1915 roku, w odpowiedzi na In a Major Key, esej Lovecrafta odrzucający równość rasową postulowaną przez jednego z dziennikarzy amatorskich, napisał artykuł pt. „Conservatism” Gone Mad, rzeczowo, bez zbędnych emocji diagnozujący skostniałe poglądy Lovecrafta. I chociaż bezpośrednio po tym incydencie nie pałali do siebie przesadnym entuzjazmem, to wkrótce wzajemny szacunek intelektualny nakazał rozpocząć im korespondencję. Wreszcie, 5 września 1920 roku, spotkali się, zadzierzgując trwającą do końca życia Lovecrafta przyjaźń (o jej trwałości świadczy choćby to, że nigdy nie przerwali korespondencji, a ostatni, niedokończony list pisarza z Providence był adresowany właśnie do Mortona). Wszystkie listy do Mortona dostępne są w zbiorze Letters to James F. Morton. Ich tematyka nie zna granic: od poważnych dyskusji na tematy społeczno-filozoficzne przez analizy mineralogiczne i filatelistyczne po żarty i pogaduchy o uwielbianych przez Mortona krzyżówkach. Często się spotykali, zwłaszcza gdy Lovecraft zamieszkiwał w Nowym Jorku. Wspólnie zwiedzali zabytkowe miejsca, razem też założyli biuro korektorskie, które jednak nie działało z wielkimi sukcesami.

Morton jako jeden z pierwszych zachęcił Lovecrafta do przesłania opowieści do „Weird Tales”. Zapoznał go także z pracami Algernona Blackwooda.

Utwory związane z Mortonem: In a Major Key; The Isaacsonio-Mortoniad (liryczna odpowiedź na wspomniany wyżej artykuł Mortona pt. „Conservatism” Gone Mad); Concerning „Persia – in Europe” (prozatorska riposta na ów esej). Morton jest również autorem wspomnienia Lovecrafta: A Few Memories (znaleźć je można w Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft).


H. Warner Munn

Harold Warner Munn (1903-1981) – pulpowy pisarz fantasy i horroru, poeta. Jego opowiadania szeroko publikowały pulpowe pisma typu „Weird Tales” czy „Astounding Stories”. Ważniejsze dzieła: dwutomowy zbiór opowiadań Tales of the Werefolf Clan oraz powieść Merlin’s Ring. Wczesnym rozwojem jego kariery literackiej kierował przyjaciel Lovecrafta, W. Paul Cook.

Lovecraft poznał go osobiście w lipcu 1927 roku, uznając za „znakomitego młodziana — jasnowłosego i krzepkiego” (list do Maurice’a Moego, 30 lipca 1927, Selected Letters II, s. 157). Munn pokazał mu m.in. ciekawe wąwozy w okolicach Athol, które ten wykorzysta w Zgrozie w Dunwich. Jako Władysław Brenryk pojawia się w humoresce pt. Starcie, które zwieńczyło stulecie. Napisał wspomnienie Lovecrafta pt. H.P.L.: A Reminiscence, które znaleźć można w Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft. Przetrwały też 2 listy do Munna, znaleźć je można w Miscellaneous Letters.


Vrest Orton

Vrest Teachout Orton (1897 – 1986) – dziennikarz i redaktor gazety „Saturday Review of Literature”. W późniejszym czasie założyciel znanej w stanie Vermont sieci sklepów Vermont Country Store.

Poznali się za pośrednictwem W. Paula Cooka 22 grudnia 1925 roku, kiedy Orton odwiedził Lovecrafta w Nowym Jorku. Ten ostatni pisał o nim tak:

Nie istniała nigdy bardziej sympatyczna, serdeczna i magnetyczna osoba niż on. Niewysoki, ciemny, szczupły, przystojny i dziarski, do tego gładko ogolony i drobiazgowo wytworny pod względem ubioru (…). Przyznał, że ma 30 lat, lecz wygląda na 22- czy 23-latka. Jego głos jest aksamitny i nie drażni uszu (…), a sposób wymowy iście żwawy i męski — pełen beztroskiej serdeczności dobrze wychowanego młodego światowca. (…) Jankes do szpiku kości, wywodzi się ze środkowego Vermontu, opiewa swój rodzinny stan, ma zamiar tam powrócić w ciągu roku i nie znosi Nowego Jorku równie szczerze jak ja (cyt. za: H.P. Lovecraft. Biografia, s. 639).

Wkrótce Orton faktycznie przeprowadził się z Nowego Jorku do lesistego Vermontu i zaprosił do siebie Lovecrafta. To dzięki tym wizytom twórca z Providence tak barwnie opisał ten stan w opowiadaniu Szepczący w ciemności. Orton stworzył dwa teksty o Lovecrafcie, Recollections of Lovecraft oraz A Weird Wri­ter Is in Our Midst (oba w: Lovecraft Remembered).


E. Hoffmann Price

Edgar Hoffmann Price (1898-1988) – pisarz pulpowy, publikujący regularnie w „Weird Tales”. Do tego istny człowiek renesansu: arabista, który ukończył akademię wojskową, pianista, doskonały szachista, matematyk, szermierz, bokser… W 1984 roku otrzymał nagrodę World Fantasy za całokształt twórczości.

Poznali się podczas spotkania 12 czerwca 1932 roku, które zaaranżował Robert E. Howard. Wg różnych relacji, rozmawiali wtedy od 25 do 28 godzin bez przerwy! Ich znajomość trwała do śmierci Lovecrafta. Mieli zamiar założyć spółkę pisarską, w której posługiwaliby się pseudonimem Etienne Marmaduke de Marigny. Podczas spotkań Lovecrafta z Price’em zaszło wiele zabawnych zdarzeń, które ujęte są w anegdotach we wspomnieniu Price’a zatytułowanym The Man Who Was Lovecraft (w: Lovecraft Remembered). Dodatkowe wspomnienia znaleźć można w esejach The Sage from College StreetHoward Phillips Lovecraft oraz H.P. Lovecraft the Man (dostępne w Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft).

Listy Lovecrafta do Price’a dostępne są w zbiorze Letters to E. Hoffmann Price and Richard F. Searight. Utwory związane z Price’em: Pamięci Roberta Ervina HowardaIn Memoriam: Henry St. Clair Whitehead.

Napisali wspólnie Poprzez bramy srebrnego klucza.


Anne Tillery Renshaw

Anne Tillery Renshaw (ok. 1890 – ok. 1953) – poetka, działaczka organizacji amatorskiego dziennikarstwa, nauczycielka.

Lovecrafta poznała w 1915 roku poprzez działalność w ZTPA. Z początku odnosił się krytycznie do jej modernistycznej teorii poezji (m.in. w eseju Metrical Regularity), którą egzemplifikowała w swoich wierszach. Mimo to z uznaniem wypowiadał się o jej zapale i działalności dla dziennikarstwa amatorskiego. Spotkali się w sierpniu 1921 roku w Bostonie, dyskutując wówczas na różnorodne tematy filozoficzne.

W 1936 roku Renshaw zaproponowała Lovecraftowi poprawienie jej książki, Well Bred Speech, o mowie ludzi dobrze urodzonych. Zwlekał on dość długo z rozpoczęciem pracy, zajęty różnymi zobowiązaniami, aż w końcu, aby zmieścić się w terminie, spędził nad książką 60 godzin bez żadnej przerwy, ale i tak spóźnił się na tyle, że wiele z jego poprawek nie trafiło w końcu do publikacji. Otrzymał za pracę 100 dolarów.

Wszystkie listy Lovecrafta do Renshaw znaleźć można w zbiorze Let­ters to Eli­za­beth Tol­dridge and Anne Til­lery Ren­shaw.

Teksty Lovecrafta związane z Renshaw: The Amateur Press; A Mississippi Autumn; For Offi­cial Edi­tor — Anne Til­lery Renshaw; The Symphonic Ideal.


Duane W. Rimel

Duane Weldon Rimel (1915-1996) – pisarz-amator, tworzył od czasu do czasu opowieści niesamowite, westerny, a nawet miękką pornografię. Również poeta.

Nigdy nie spotkał Lovecrafta na żywo. Korespondencję rozpoczęli w 1934 roku i trwała do śmierci Lovecrafta (wszystkie listy do Rimela znaleźć można w zbiorze Letters to F. Lee Baldwin, Duane W. Rimel, and Nils Frome). Rimel bardzo polegał na opiniach i sugestiach starszego pisarza. Kilka jego utworów nosi wyraźny ślad pióra mistrza, a są to: cykl sonetów The Dreams of Yith, opowiadanie The Sorcery of Aphlar (oba dostępne jako dodatek we wspomnianym zbiorze listów) oraz ostatni utwór, nad którym pracował HPL – From the Sea, który nie przetrwał. Do ich ściślejszej współpracy doszło przy opowiadaniach Drzewo na wzgórzu oraz Ekshumacja.


Richard F. Searight

Richard F. Searight (1902 – 1975) – pół-amatorski pisarz opowieści niesamowitych i telegrafista z Michigan.

Napisał do Lovecrafta pod koniec lata 1933 roku z prośbą o porady w pisaniu opowieści grozy i może poprawienie jakichś tekstów. Jedynym opowiadaniem Searighta, na które HPL mógł mieć bezpośredni wpływ, to The Sealed Casket. Listy Lovecrafta do Searighta zebrano w tomiku Letters to Richard F. Searight, a także – bardziej współczesnym – Letters to E. Hoffmann Price and Richard F. Searight.


J. Vernon Shea

Joseph Vernon Shea (1912-1981) – pisarz opowiadań grozy oraz fantasy, poeta, z zawodu również metalurg.

Znany głównie z korespondencji z H.P. Lovecraftem. Również pisane przez niego prozą utwory osadzone są w głównej mierze w uniwersum pisarza z Providence. Nigdy się nie spotkali na żywo. W listach dyskutowali głównie na temat polityki, filmów (to Shea polecił Lovecraftowi Berkeley Square, który zainspirował Cienia spoza czasu) oraz literatury. Korespondencję zaczęli w 1931 roku i trwała do śmierci Lovecrafta. Shea napisał sporo na temat swojego starszego rozmówcy, ukazały się m.in. książki The House and the Shadows oraz In Search of Lovecraft.

Całą korespondencję Lovecrafta do Shea’ego znaleźć można w Letters to J. Vernon Shea, Carl F. Strauch, and Lee McBride White.


Wilson Shepherd

Wilson Shepherd (1917-1985) – redaktor, wydawca i wielbiciel fantastyki. Wespół z Donaldem A. Wollheimem wydawał czasopismo „The Phantagraph”, a później „Fanciful Tales”, w których pojawiały się opowieści Lovecrafta. Z pisarzem z Providence korespondował krótko, przez parę miesięcy od kwietnia 1936 roku.

Lovecraft nie widział w Shepherdzie intelektualisty, niemniej był dla niego uprzejmy i pomagał mu podsyłając swoje opowieści oraz redagując dwa wiersze – Death oraz The Wanderer’s Return. W podzięce Shepherd opublikował na czterdzieste szóste urodziny Lovecrafta broszurkę A Son­net. Po jego śmierci zaś wydał książeczkę A History of Necro­no­mi­con (1938).

Z Shepherdem wiąże się tekst Cor­re­spon­dence between R. H. Bar­low and Wil­son She­pherd of Oak­man, Ala­bama — Sept.-Nov. 1932. Wszystkie listy Lovecrafta do Shepherda znaleźć można w zbiorze Letters to Robert Bloch and Others.


Charles W. Smith

Charles W. Smith i Lovecraft

Charles W. „Tryout” Smith (1852-1948) – amatorski drukarz, członek NTPA, który w latach 1914-1946 wydawał czasopismo „Tryout”. Lovecraft publikował w nim obficie, pomimo że słynęło z liczby błędów typograficznych. Znali się od 1917 roku, HPL niejednokrotnie odwiedzał starszego pana w Haverhill.

Utwory związane ze Smithem: The Return, The Haverhill Convention, The Trip of Theobald, Tryout’s Lament for the Vanished Spider, Pan Tomasz Tryout, W grobowcu.


Clark Ashton Smith

Clark Ashton Smith (1893-1961) – wszechstronny artysta-samouk, poeta, pisarz opowieści niesamowitych i fantasy, rzeźbiarz i malarz. Choć bardzo oryginalny i płodny, nie osiągnął sukcesu i bardziej znany jest ze swojej znajomość z Lovecraftem niż twórczości. Szczególnie jego poezja odznaczała się potężną wyobraźnią i rozmachem, a pierwszy zbiór wierszy wydał jeszcze jako nastolatek. W Polsce, prócz pojedynczych tekstów w antologiach i czasopismach (patrz Cthulhu w Polsce), ukazał się tylko wybór fantasy Miasto Płonącego Płomienia.

Smith nigdy nie spotkał osobiście Lovecrafta – dzieliła ich szerokość kontynentu oraz bieda. Przyjaźń, choć korespondencyjna, była bardzo zażyła i trwała do śmierci pisarza z Providence. Smitha bardzo dotknęła ta strata, stworzył wzruszające elegie o zmarłym. Lovecraft nigdy nie szczędził pochwał koledze z Kalifornii, wymieniając go wśród ulubionych twórców, oddając mu hołd w opowiadaniach i powieściach, choćby we W górach szaleństwa, oraz poświęcając mu nieco miejsca w Nadprzyrodzonej grozie w literaturze. Smith mógł być jednym z bodźców, które skłoniły Lovecrafta do „zreformowania” swojej poezji i uczynienia jej nieco nowocześniejszą na początku lat 30.

Smith przyczynił się do rozbudowania mitologii Cthulhu. Tworząc własną pseudomitologię, pozwolił Lovecraftowi korzystać z elementów swojej twórczości, samemu też potem „pożyczając” od HPL-a. W ten sposób Smith nieco nadgorliwie został uznany za twórcę „Lovecraftowskiego”, mimo że to Lovecraft raczej czerpał od niego. Dziełem Smitha są np. Księga Eibona oraz bóstwa: Tsathoggua i Ubbo-Sathla.

Utwory Lovecrafta związane Clarkiem Ashtonem Smithem: Przyczajona groza (do którego Smith stworzył nieprzyzwoite ilustracje); [Review of Ebony and Cry­stal by Clark Ash­ton Smith]; News Notes (maj 1924); Do WP Clarka Ashtona Smitha, na jego fantastyczne opowieści, wiersze, obrazy i rzeźby (ostatni wiersz Lovecrafta). Wszystkie istniejące, dostępne listy i pocztówki wymienione między nim a Lovecraftem dostępne są w książce Dawnward Spire, Lonely Hill: The Letters of H. P. Lovecraft and Clark Ashton Smith.

Link do strony The Eldritch Dark poświęconej Smithowi. Można tam znaleźć m.in. wszystkie jego opowieści. Tutaj z kolei dostępny jest spis wszystkich utworów Smitha po polsku: BIBLIOGRAFIA.


Vincent Starrett

Charles Vincent Emerson Starrett (1886-1974) – amerykański pisarz, poeta i dziennikarz. Współpracował m.in. z „Chicago Tribune” i „Chicago Daily News”. Tworzył opowieści grozy oraz detektywistyczne. Znany jest zwłaszcza z pastiszów opowieści o Sherlocku Holmesie (najsłynniejsze jego dzieło w tym nurcie to The Private Life of Sherlock Holmes). Propagator dzieł Arthura Machena w Stanach Zjednoczonych.

Lovecraft nawiązał ze Starrettem kontakt korespondencyjny poprzez Franka Belknapa Longa w kwietniu 1927 roku. Wymienili między sobą zaledwie parę listów (zebranych w Letters to Maurice W. Moe and Others). Znany dziennikarz wypowiadał się pochlebnie o tekstach Lovecrafta.


Kenneth Sterling

Kenneth Sterling (1920-1995) – w momencie poznania Lovecrafta fan science fiction i na poły amatorski pisarz, w późniejszym czasie lekarz.

Poznali się podczas wizyty Sterlinga w domu Lovecrafta, w marcu 1935 roku, gdy fan miał zaledwie 15 lat. Spotkanie to opisuje Lovecraft w liście do R.H. Barlowa (H.P. Lovecraft: Biografia, s. 996):

Pewnego wieczoru w zeszłym tygodniu czytałem w swoim gabinecie gazetę, gdy nagle weszła do pokoju moja ciotka, by (z odrobiną rozbawienia) zapowiedzieć gościa, szanownego pana Kennetha Sterlinga. Tuż za jej plecami pojawiła się owa ważna postać (…) w osobie małego żydowskiego chłopca sięgającego mi mniej więcej do bioder, mówiącego chłopięcym dyszkantem, ze śniadymi policzkami, które nie znały jeszcze szorstkich pociągnięć żyletką. Miał na sobie długie spodnie — które wyglądały dość groteskowo na tak młodym chłopaku.

Przed śmiercią Lovecrafta spotkali się parę razy, tworząc wspólnie W murach EryksuSterling napisał wspomnienie Lovecrafta pt. Caverns Measureless to Man (dostępne w zbiorze Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft). Wszystkie do Sterlinga znaleźć można w zbiorze Letters to Robert Bloch and Others.


Helen V. Sully

Helen V. Sully (1905-1997) – córka Genevieve Sully, kobiety, z którą prawdopodobnie romansował Clark Ashton Smith. Lovecraft poznał Sully latem 1933 roku, kiedy ta zwiedzała wschodnie wybrzeże USA. Zapewne został uprzedzony o jej odwiedzinach przez Smitha.

Podczas jej wizyty w Providence Lovecraft, biedny jak mysz kościelna, z dżentelmeńskiego obowiązku pokrywał wszelkie koszty jej pobytu w mieście. Oprowadzał ją, opowiadając na cmentarzu tak straszne historie, że kobieta uciekła z przerażenia. To i inne wspomnienia Sully znaleźć można w eseju Some Memo­ries of H.P.L. (w zbiorze Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft).

Warto dodać, że Sully była niezwykle atrakcyjną kobietą, Frank Belknap Long i Donald Wandrei niemal się o nią pojedynkowali. Sam Lovecraft był dla niej jak ojciec i w korespondencji starał się być troskliwy (Sully była bardzo wrażliwą kobietą).

Wszystkie istniejące listy Lovecrafta do Sully oraz jej matki znaleźć można w tomie Letters to Wilfred B. Talman and Helen V. and Genevieve Sully.


Wilfred Blanch Talman

Wilfred B. Talman (1904-1986) – dziennikarz i pisarz pochodzenia holenderskiego. Pracował w „New York Times”, później redagował własną gazetę, „Texaco Star”. Od czasu do czasu tworzył też opowiadania niesamowite, które pojawiały się m.in. w „Weird Tales”.

Poznali się około 1925 roku, dzieląc zainteresowania literackie, genealogiczne oraz historyczne. Lovecraft napisał dla Talmana omówienie zabytków holenderskich w Nowej Anglii – Some Dutch Foot­prints in New England. W ostatnich miesiącach życia HPL-a Talman próbował być jego agentem literackim. Stworzył również projekt ekslibrisu Lovecrafta:

Talman napisał wspomnienie Lovecrafta zatytułowane The Normal Lovecraft (w Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft). Utwory z nim związane: Notes on Hudson Valley History; [Some Back­gro­unds of Fairyland]. Wspólnie stworzyli opowiadanie Dwie czarne butelki.

Wszystkie istniejące listy Lovecrafta do Talmana opublikowano w tomie Letters to Wilfred B. Talman and Helen V. and Genevieve Sully.


Elizabeth Toldridge

Elizabeth Toldridge (1861-1940) – poetka-amatorka. Wydała własnym sumptem dwa zbiorki poezji: The Soul of Love i Mother’s Love Songs.

Wymianę listów rozpoczęli jesienią 1928 roku, choć zetknęli się pięć lat wcześniej, kiedy Lovecraft zasiadał w jury konkursu na poezję w ZTPA. Wymieniali serdeczne listy do końca życia pisarza. Dyskutowali w nich głównie o poezji, ale przewijały się także kwestie filozoficzne i polityczne. Dysputy te były jednym z czynników, które pomogły Lovecraftowi zrewidować swoje poglądy na lirykę, dzięki czemu od około 1929 roku tworzył nieco dojrzalsze wiersze, choćby słynne Grzyby z Yuggoth. Po raz pierwszy spotkali się w Waszyngtonie 6 maja 1929 roku.

Wszystkie listy Lovecrafta do Toldridge znaleźć można w książce Let­ters to Eli­za­beth Tol­dridge and Anne Til­lery Ren­shawUtwory z nią związane: [Metrical Example]; Starcie, które zwieńczyło stulecie.


Dorothy C. Walter

Dorothy C. Walter (1889-1967) – pochodząca z Vermontu korespondentka Lovecrafta, którą poznał na początku 1934 roku w Providence, gdy ta mieszkała u ciotki. Wysłała do niego list, w którym zapraszała go na spotkanie, ten jednak – wrażliwy na zimno – musiał przełożyć je na parę dni później ze względu na zbyt siarczysty mróz. Trzygodzinny meeting i skromna korespondencja stały się powodem napisania przez Walter eseju Lovecraft and Benefit Street (w: Weird Writer In Our Midst: Early Criticism of H. P. Lovecraft) oraz wspomnienia Three Hours with H. P. Lovecraft (w: Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft).


Donald Wandrei

Donald Albert Wandrei (1908-1987) – pisarz weird fiction, fantasy i science fiction, również poeta i wydawca. Raczej nieznany w szerszych kręgach, choć były podejmowane starania wznawiania jego powieści oraz opowiadań, z których część nawiązuje do uniwersum H.P. Lovecrafta (np. The Tree-Men of M’bwa, The Fire Vampires czy The Chuckler, będący luźną kontynuacją Zeznania Randolpha Cartera). Był współzałożycielem (wraz z Augustem Derlethem) wydawnictwa Arkham House, które służyło uratowaniu od zapomnienia spuścizny po Lovecrafcie.

Poznali się pod koniec 1926 roku za sprawą Clarka Ashtona Smitha. Początkowo tylko ze sobą korespondowali, 12 lipca 1927 roku Wandrei dotarł jednak autostopem do Providence i spędził u Lovecrafta przyjemne 2 tygodnie wypełnione zwiedzaniem okolic i spotkaniami z przyjaciółmi z pisarskiego świata. Obaj interesowali się literaturą niesamowitą, a ich korespondencja obfituje w dyskusje na te tematy. Listy obu panów zebrane są w zbiorach Mysteries of Time and Spirit oraz nowszym, Letters with Donald and Howard Wandrei and to Emil Petaja.

. Wandrei napisał również wspomnienie z wizyt u Lovecrafta, zatytułowane Lovecraft in Providence, które znaleźć można w Ave • atque • Vale: Reminiscences of H. P. Lovecraft.

Teksty związane z Wandreiem: Starodawny lud; Rzecz w świetle księżyca; Grzyby z Yuggoth.


George Henry Weiss

George Henry Weiss (1898-1946) – pisarz i eseista, tworzący teksty science i weird fiction pod pseudonimem Francis Flagg.

Korespondencję z Lovecraftem rozpoczął w 1930 roku. Trwała do końca życia HPL-a. Mimo wszystko listy, choć obszerne, krążyły między nimi sporadycznie. Dyskutowali głównie o polityce, zwłaszcza socjalizmie, a także literaturze fantastycznej. Całość istniejącej korespondencji znaleźć można w Miscellaneous Letters.

Weiss jest autorem m.in. Lovecraftowskiego opowiadania The Distortion out of Space oraz wiersza To Howard Phillips Lovecraft.


Henry S. Whitehead

Henry St. Clair Whitehead (1882-1932) – pisarz opowieści niesamowitych. Człowiek uczony, doktor filozofii, kapłan protestancki, proboszcz, a także archidiakon na Wyspach Dziewiczych. Jego opowieści charakteryzowały się sporą dawką egzotyczności. Wydano dwa zbiory jego opowiadań – Jumbee and Other Uncanny Tales (1944) oraz West India Lights (1946).

Do Lovecrafta po raz pierwszy napisał pod koniec 1930 roku. Niestety najprawdopodobniej nie przetrwał żaden list wymieniony między panami. Osobiście poznali się w Dunedin na Florydzie w maju 1931 roku. Napisali wówczas opowiadanie Pułapka. Utwory pt. Cassius oraz The Bruise Whiteheada także noszą ślad wkładu Lovecrafta. Przedwczesna śmierć Whiteheada na chorobę żołądka stanowiła cios dla Lovecrafta.

Teksty związane z Whiteheadem: To a Young Poet in Dunedin; In Memoriam: Henry St. Clair Whitehead.


Donald A. Wollheim

Donald Allen Wollheim (1914-1990) – pisarz i fan science fiction, wydawca, który od 1935 do 1946 roku publikował jedno z ważniejszych pism fantastycznych „The Phantagraph”, gdzie ukazywały się teksty Lovecrafta, m.in. sonety z serii Grzyby z Yuggoth. Jeden z nich, Podłoże, Wollheim wydał na osobnej ulotce i podarował Lovecraftowi na 46. urodziny jako czasopismo „The Lovecrafter”. Osobiście poznali się pod koniec 1935 roku w Nowym Jorku.

Listy Lovecrafta do Wollheima znaleźć można w zbiorze Letters to Robert Bloch and Others.


Natalie Hartley Wooley

Natalie H. Wooley (1904-1973) – należąca do organizacji amatorskiego dziennikarstwa poetka.

Była członkinią kręgu korespondencyjnego Coryciani, do którego oprócz Lovecrafta należeli Maurice W. Moe i niejaki John Adams (listy do tego kręgu znaleźć można w numerze 11 [2017] „Lovecraft Annual”). Omawiano tam głównie poezję. Wooley wymieniała też prywatnie listy z Lovecraftem – od 1933 roku do jego śmierci. Wszystkie jego listy do niej znaleźć można w zbiorze Letters to Robert Bloch and Others.


Farnsworth Wright

Farnsworth Wright (1888-1940) – redaktor naczelny „Weird Tales” w latach 1924-1940, krytyk muzyczny. Napisał również kilka opowiadań, opublikowanych w „Weird Tales” przed objęciem przez niego posady redaktora. Zmarł na chorobę Parkinsona.

Wright od początku swojej działalności dla pisma był utrapieniem dla Lovecrafta. Chcąc w jak największym stopniu skomercjalizować czasopismo, drukował całe masy błahych i słabych opowiadań, odrzucając dzieła Lovecrafta lub też (bardzo często) przyjmując je po namyśle. Wright bardzo uprzykrzył życie Lovecraftowi, podkopując jego wiarę we własne literackie siły, gdy odrzucił Góry szaleństwa czy Widmo nad Innsmouth.

Lovecraft napisał na Boże Narodzenie dla Wrighta wiersz Święto. Wszystkie listy do Wrighta można znaleźć w Letters to Woodburn Harris and Others.


Inni, mniej ważni korespondenci:

A-L   M-Z