Data powstania: 28 lutego 1921
Data i miejsce pierwszej publikacji: lipiec-sierpień 1935, „The Galleon, wol. 1, nr 5
Amerykańskie oraz angielskie wydania książkowe:
Polskie wydania:
Jako Droga Iranona:
Jako Wędrówka Iranona:
Uwagi:
Prawdopodobnie najsmutniejsza z opowieści Lovecrafta. Historia śpiewaka Iranona, który poszukuje miasta Aira. Jego wspomnienia podpowiadają mu, że był tam księciem, lecz nie pamięta, gdzie miasto się znajduje. W drodze zostanie doceniony jako artysta, znajdzie przyjaciela, ale spotka go również wiele gorzkich zawodów.
Jest to najoryginalniejszy z pastiszów twórczości lorda Dunsany, jaki wyszedł spod pióra Lovecrafta. Tematyką najbardziej przypomina Celephaïs – w obu znajdziemy motyw tęsknoty za pięknem.
Dzieło zdaje się nie być osadzone w świecie snów, o czym świadczy wyrażenie „starszy świat” w ostatnim zdaniu (zresztą, wspomniany zostaje także Lomar, a ten, jak wiemy, pojawia się po raz pierwszy w Polaris, wyraźnie osadzonym w świecie rzeczywistym).
Oto co Lovecraft pisał świeżo po ukończeniu utworu:
Ostatnio wypracowuję nowy styl – dążący zarówno w stronę patosu jak i grozy. Najlepsza rzecz jaką do tej pory stworzyłem to Droga Iranona, którą Loveman nazywa najbardziej umuzycznioną i płynną opowieścią, jaką do tej pory napisałem; jej smutna fabuła zdążyła już doprowadzić do łez jednego znakomitego poetę – i nie był to płacz nad niewyszukanym charakterem opowieści, a wynik rzeczywistego smutku” (list do Rheinharta Kleinera, 23 kwietnia 1921; cyt. za: H.P. Lovecraft. Biografia, s. 383).
Patrz również: