Data powstania: wrzesień 1923
Data i miejsce pierwszej publikacji: lipiec 1925, „Weird Tales”, wol. 6, nr 1
Amerykańskie oraz angielskie wydania książkowe:
Polskie wydania:
Jako Nienazwane:
Jako Nienazywalne:
Uwagi:
Nienazwane przedstawia rozmowę Randolpha Cartera z Joelem Mantonem (alter-ego Maurice’a W. Moego) na starym cmentarzu w Arkham (za wzór posłużył Charter Street Burying Ground w Salem). Manton wyraża dezaprobatę tworzeniem przez Cartera opowieści grozy. Uważa je za niedojrzałe, na dodatek twierdzi, że nie ma czegoś takiego jak „nienazwane” (po polsku dokładnie mowa o czymś „niedającym się zdefiniować, określić”). Wkrótce jednak przekona się o swej pomyłce.
Trudno Nienazwane nazwać opowieścią. Jest to raczej fabularyzowany esej literacki, zalążek przyszłej serii esejów pt. W obronie Dagona, w której Lovecraft przedstawi teorię opowieści niesamowitej oraz spróbuje udowodnić, że nie wolno zbywać literatury grozy jako twórczości wyłącznie niedojrzałej, kierowanej do mas (warto pod kątem tej kwestii zajrzeć również do artykułu S.T. Joshiego Lovecraft i „poważny problem”).
Patrz również: