Supernatural Horror in Literature

Data powstania: koniec grudnia 1925 – lato 1927

Data i miejsce pierwszej publikacji: 1927, „Recluse”, nr 1; wersja uzupełniona (7,5 rozdziału): „Fantasy Fan”, październik 1933-luty 1935; wersja uzupełniona (pełna): 1939, The Out­si­der and Others

Angielskie i amerykańskie wydania książkowe:

• The Out­si­der and Others - 1939
• Super­na­tu­ral Hor­ror in Lite­ra­ture - 1945
• Dagon and Other Maca­bre Tales - 1965
• Dagon and Other Maca­bre Tales - 1969
• Super­na­tu­ral Hor­ror in Lite­ra­ture - 1994
• The Anno­ta­ted Super­na­tu­ral Hor­ror In Lite­ra­ture - 2000
• Col­lec­ted Essays 2: Lite­rary Cri­ti­cism - 2004
• At the Moun­ta­ins of Mad­ness: The Defi­ni­tive Edi­tion - 2005
• H.P. Love­craft: The Fic­tion - 2008
• Masters of the Weird Tale – 2008
• Super­na­tu­ral Hor­ror in Lite­ra­ture & Other Lite­rary Essays - 2011
• Eldritch Tales – 2011
• H.P. Love­craft: The Complete Fic­tion – 2011
• The Classic Horror Stories – 2013 (tylko wstęp)
• H.P. Lovecraft. Selected Works, Critical Perspectives and Interviews on His Influence – 2018 (fragment)

Polskie wydania:

Jako Nadnaturalny horror w literaturze:

• Nadnaturalny horror w literaturze – 2000 (wznowienie w 2008) [przeł. Andrzej Ledwożyw (we wznowieniu przekład poprawili Robert P. Lipski i Łukasz M. Pogoda)]
  

Jako Nadprzyrodzona groza w literaturze:

• Przyszła na Sarnath zagłada [przełożył: Maciej Płaza] – 2016

Uwagi: Najbardziej znany, wręcz kultowy esej opisujący genezę literackiej grozy oraz jej historię do lat 20. XX wieku w wersji podstawowej, a w wersji uzupełnionej, drukowanej dziś, również lata 30. Główna wartość pracy leży w jej charakterze encyklopedycznym – widać po niej szerokie oczytanie autora, wiele nazwisk ocaliła od zapomnienia – oraz autokomentatorskim – Lovecraft przedstawia swój własny odbiór poszczególnych dzieł, co pozwala dojrzeć wpływ, jaki miały na niego i jego twórczość. Szczególną uwagę poświęca swoim mistrzom: Poemu, Machenowi, Blackwoodowi, M.R. Jamesowi oraz lordowi Dunsany. Wstęp do eseju to niemal manifest pisarza grozy, z nieśmiertelnym cytatem: „Najstarszą i najsilniejszą emocją ludzkości jest strach, a najstarszym i najsilniejszym rodzajem strachu jest strach przed nieznanym” (w: Przyszła na Sarnath zagłada, s. 496).

Lovecraft napisał Nadprzyrodzoną grozę w literaturze na zlecenie W. Paula Cooka (tego samego, który nakłonił go do powrotu do pisania opowiadań po przerwie 1908-1917). Cook obmyślił sobie, że w swoim czasopiśmie „Recluse” wydrukuje artykuł na temat „elementów grozy i niesamowitości w literaturze” (H.P. Lovecraft: Biografia, s. 644). Lovecraft ochoczo zabrał się do pracy – w sumie lektura, badania i pisanie zajęły mu ponad półtora roku. Do wersji z 1927 dodał w latach 30. kilka akapitów na temat pisarzy poznanych w późniejszym czasie (m.in. W.H. Hodgsona czy G. Meyrinka). W ostatecznym kształcie dzieło ukazało się po śmierci autora.

Istnieje wersja streszczająca esej.

Pierwsze polskie wydania eseju były nieścisłe i pełne błędów translatorskich. Dopiero wersja Macieja Płazy z 2016 roku jest pierwszym godnym i wiernym przekładem.