Data powstania: 15 czerwca 1920
Data i miejsce pierwszej publikacji: listopad 1920, „The Tryout”, nr 6
Amerykańskie oraz angielskie wydania książkowe:
Polskie wydania:
Jako Koty Ultharu:
Uwagi:
Pierwsza opowieść, w której Lovecraft daje wyraz swej miłości do kotów (pewnie dlatego szczególnie ją lubił). Jest to kolejny pastisz twórczości lorda Dunsany, typowa opowieść o zbrodni i karze. Tym razem dowiadujemy się, dlaczego w mieście Ulthar nie wolno zabijać kotów.
W nowelce pojawia się czarne kocię – jest to prawdopodobnie wspomnienie Czarnucha, kota z dzieciństwa Lovecrafta. Po raz kolejny pojawi się w opowiadaniu Szczury w murach.
Kotów Ultharu nie można uznać za tekst, którego akcja rozgrywa się w świecie snów. W późniejszej opowieści bowiem, Innych bogach, HPL wspomina Ulthar obok Lomaru, który, co wyraźnie powiedziane w Polaris, należy do ziemskiej dziedziny.
Autor pomysł na opowiadanie zapisał w notatniku (wpis 28): „Koty Ultharu: Kot to dusza starożytnego Egiptu, ten, co przechowuje opowieści z zapomnianych miast Meroë i Ophiru. Jest krewnym władców dżungli, dziedzicem tajemnic sędziwej, złowieszczej Afryki. Sfinks to jego kuzyn, kot potrafi mówić jego językiem; kot jednakże starszy jest niż Sfinks i pamięta to, co tamten zapomniał” (Koszmary i fantazje, s. 98).
Koty Ultharu były jedną z pięciu pierwszych opowieści przesłanych przez Lovecrafta do „Weird Tales” w 1923 r.
Patrz również:
Rękopis opowiadania